Cosmos (2015)
Nie jestem fanem twórczości Żuławskiego. Liczyłem jednak, że mając za bazę powieść Gombrowicza, będzie w stanie stworzyć coś intrygującego. Tym bardziej, że "Kosmos" jest książką ciekawą, w której Gombrowicz wgryza się w problem poznawania czy może raczej tworzenia przez jednostkę rzeczywistości. Forma i tematyka książki zdawała się otwierać możliwości dla powstania niekonwencjonalnego filmu. Niestety, możliwości tych Żuławski kompletnie nie wykorzystał.
Filmowy "Kosmos" przypomina sytuację z lekcji języka polskiego, na której nauczyciel każe uczniowi czytać na głos tekst literacki. Ucznia tekst nic nie obchodzi, więc czyta go monotonnym głosem, ciurkiem, bez uwzględniania interpunkcji czy wewnętrznego sensu kolejnych zdań. I dokładnie tak samo czyta Gombrowicza Żuławski. Cytuje spore partie tekstu oryginalnego, którego nie próbuje w żaden sposób zrozumieć, zinterpretować, zaprezentować w konkretnym kontekście. Zrozumienie spływa po filmie jak woda po kaczce. Co gorsza zdjęcia, inscenizacje kolejnych sekwencji zamiast tworzyć dodatkowe warstwy, podkreślać schizoidalność ludzkiej kondycji rozdartej pomiędzy faktami a ich interpretacją, jest jedynie słabą kopią i powtórzeniem tego, co mówią bohaterowie. I to w złagodzonej co do pierwowzoru formie (śpiew Leona).
"Kosmos" Żuławskiego jest pusty i sztuczny. Reżyser koncentruje się na gestach, harmonii obrazów, płynności słowa mówionego ale całkowicie pomija poziom znaczeń. Te film to kolorowy szum i nic więcej.
Ocena: 1
Filmowy "Kosmos" przypomina sytuację z lekcji języka polskiego, na której nauczyciel każe uczniowi czytać na głos tekst literacki. Ucznia tekst nic nie obchodzi, więc czyta go monotonnym głosem, ciurkiem, bez uwzględniania interpunkcji czy wewnętrznego sensu kolejnych zdań. I dokładnie tak samo czyta Gombrowicza Żuławski. Cytuje spore partie tekstu oryginalnego, którego nie próbuje w żaden sposób zrozumieć, zinterpretować, zaprezentować w konkretnym kontekście. Zrozumienie spływa po filmie jak woda po kaczce. Co gorsza zdjęcia, inscenizacje kolejnych sekwencji zamiast tworzyć dodatkowe warstwy, podkreślać schizoidalność ludzkiej kondycji rozdartej pomiędzy faktami a ich interpretacją, jest jedynie słabą kopią i powtórzeniem tego, co mówią bohaterowie. I to w złagodzonej co do pierwowzoru formie (śpiew Leona).
"Kosmos" Żuławskiego jest pusty i sztuczny. Reżyser koncentruje się na gestach, harmonii obrazów, płynności słowa mówionego ale całkowicie pomija poziom znaczeń. Te film to kolorowy szum i nic więcej.
Ocena: 1
Komentarze
Prześlij komentarz