Mechanic: Resurrection (2016)
Nie ma co owijać w bawełnę: "Mechanik: Konfrontacja" jest filmem idiotycznym. Nie wątpię, że dla wszystkich związanych z produkcją wyznacznikiem jakości musiały być filmy pornograficzne. Sceny bez akcji są kretyńskie, a gra aktorów równie wiarygodna i drętwa, co gra gwiazdek porno w scenach dialogowych. Na rozmowy pary głównych bohaterów na rajskiej plaży można reagować tylko w jeden sposób: facepalmem.
Konstrukcja bohaterów również pozostawia wiele do życzenia. Ot choćby Gina. Przedstawiona jest nam jako weteranka wojny w Afganistanie. Ale chyba w Afganistanie nie robiła nic innego, tylko obierała ziemniaki, bo przez cały film jest klasyczną bierną damą w opałach. No dobrze, w paru momentach próbuje coś tam zrobić. Jednak są to działania zwyczajnej osoby szamotającej się w nadziei na uwolnienie, a nie weteranki wojennej.
Sama fabuła też jest bardzo pretekstowa i funkcjonuje wyłącznie jako (słabiutkie) uzasadnienie dla istnienia kolejnych scen akcji.
Mimo tych ewidentnych wad, nowego "Mechanika" naprawdę nieźle mi się oglądało. A już z całą pewnością wypadł lepiej od pierwszej części. Głównie dlatego, że reżyser nie bawi się w mydlenie oczu. Wszystko, co musi się znaleźć, by rzecz można było nazwać filmem, ale nie jest niezbędne dla akcji, zostało przez Dennisa Gansela ograniczone do naprawdę niezbędnego minimum. Resztę wypełniają efekciarskiej wyczyny Jasona Stathama, który kopie, strzela, wprowadza w życie widowiskowe sposoby pozbywania się Bardzo Złych Ludzi i co chwilę prezentuje się bez koszulki. Artystycznie nie ma to oczywiście żadnej wartości, ale rozrywkowo są to rzeczy bezcenne.
I gdyby bohaterowie filmu mieli do wypowiedzenia choć kilka chwytliwych one-linerów, Statham częściej prezentował swoje mięśnie, a Alba dłużej pływała w skąpym bikini, to moja ocena byłaby zapewne jeszcze wyższa. "Mechanik: Konfrontacja" przypomina mi najlepsze czasy wypożyczalni kaset wideo, kiedy w ilościach hurtowych pochłaniałem tego rodzaju głupawe akcyjniaki.
Ocena: 5
Konstrukcja bohaterów również pozostawia wiele do życzenia. Ot choćby Gina. Przedstawiona jest nam jako weteranka wojny w Afganistanie. Ale chyba w Afganistanie nie robiła nic innego, tylko obierała ziemniaki, bo przez cały film jest klasyczną bierną damą w opałach. No dobrze, w paru momentach próbuje coś tam zrobić. Jednak są to działania zwyczajnej osoby szamotającej się w nadziei na uwolnienie, a nie weteranki wojennej.
Sama fabuła też jest bardzo pretekstowa i funkcjonuje wyłącznie jako (słabiutkie) uzasadnienie dla istnienia kolejnych scen akcji.
Mimo tych ewidentnych wad, nowego "Mechanika" naprawdę nieźle mi się oglądało. A już z całą pewnością wypadł lepiej od pierwszej części. Głównie dlatego, że reżyser nie bawi się w mydlenie oczu. Wszystko, co musi się znaleźć, by rzecz można było nazwać filmem, ale nie jest niezbędne dla akcji, zostało przez Dennisa Gansela ograniczone do naprawdę niezbędnego minimum. Resztę wypełniają efekciarskiej wyczyny Jasona Stathama, który kopie, strzela, wprowadza w życie widowiskowe sposoby pozbywania się Bardzo Złych Ludzi i co chwilę prezentuje się bez koszulki. Artystycznie nie ma to oczywiście żadnej wartości, ale rozrywkowo są to rzeczy bezcenne.
I gdyby bohaterowie filmu mieli do wypowiedzenia choć kilka chwytliwych one-linerów, Statham częściej prezentował swoje mięśnie, a Alba dłużej pływała w skąpym bikini, to moja ocena byłaby zapewne jeszcze wyższa. "Mechanik: Konfrontacja" przypomina mi najlepsze czasy wypożyczalni kaset wideo, kiedy w ilościach hurtowych pochłaniałem tego rodzaju głupawe akcyjniaki.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz