Guidance (2014)
"Pedagog" to jeden z tych filmów, które za humorem skrywają bardzo ponurą historię. Jest to bowiem opowieść o potędze wyparcia. W przypadku Davida, głównego bohatera, ten mechanizm obronny został posunięty do takiej skrajności, że prowadzi wprost na skraj autodestrukcji. David, to postać, która nie akceptuje siebie i tego, jak ułożyło się jego życie. Tworzy więc fikcję, ale w przeciwieństwie do podobnych mu osób, którzy w tym celu wykorzystują wirtualne narzędzia w postaci radosnych Instafotek, przenikliwych postów na Facebooku, dziesiątków tweetów sugerujących szerokie zainteresowania, on postanowił nagiąć rzeczywistość. Nie przyjmuje do wiadomości swojego stanu zdrowia, nie potrafi zdefiniować swojej seksualności (czy raczej płciowości), w końcu kreuje fikcyjną tożsamość i rzuca się w wir cudzych problemów, by nie zajmować się swoimi.
Pat Mills okazał się prawdziwym człowiekiem-orkiestrą. Jako reżyser, scenarzysta i odtwórca głównej roli stworzył przejmujący portret jednostki, która jest niczym meteoroid spalający się w ziemskiej atmosferze. Świeci, fascynuje, przykuwa uwagę. Jego tanatyczna energia wprowadza chaos w życie szkoły, do której trafia jako nowy pracownik. Rozsadzając system uwalnia pokłady potencjału kryjącego się w bohaterach, czyniąc to z finezją fizyka, który potrzebuje zagotować wodę, więc rozszczepia atom, by zdobyć potrzebną do tego energię. W pewnym momencie David staje się wręcz kapłanem satanizmu LaVeya, rozdając entropiczne błogosławieństwa na prawo i lewo, pchając młodzież na drogę akceptacji własnych ograniczeń zamiast wspierać ich w zmaganiu się z ich przekraczaniem. Ale jak każda spadająca gwiazda, blask Davida jest chwilowy, a jego piękno ulotne. "Pedagog" ostatecznie staje się opowieścią o tym, że nie można powstrzymać upadku człowieka - każdy musi spaść na dno i dopiero wtedy może się odbić i zacząć wypływać na powierzchnię. Czy ją osiągnie, jest już zupełnie inną opowieścią.
"Pedagog" świetnie operuje humorem skrywając za tym niepokojąco mroczne impulsy. Mills jest perfekcyjny w roli dewocyjnego zwolennika wyparcia. Mam nadzieję, że w kinie będzie miał okazję pojawiać się częściej, bo zdecydowanie na to zasługuje.
Ocena: 7
Pat Mills okazał się prawdziwym człowiekiem-orkiestrą. Jako reżyser, scenarzysta i odtwórca głównej roli stworzył przejmujący portret jednostki, która jest niczym meteoroid spalający się w ziemskiej atmosferze. Świeci, fascynuje, przykuwa uwagę. Jego tanatyczna energia wprowadza chaos w życie szkoły, do której trafia jako nowy pracownik. Rozsadzając system uwalnia pokłady potencjału kryjącego się w bohaterach, czyniąc to z finezją fizyka, który potrzebuje zagotować wodę, więc rozszczepia atom, by zdobyć potrzebną do tego energię. W pewnym momencie David staje się wręcz kapłanem satanizmu LaVeya, rozdając entropiczne błogosławieństwa na prawo i lewo, pchając młodzież na drogę akceptacji własnych ograniczeń zamiast wspierać ich w zmaganiu się z ich przekraczaniem. Ale jak każda spadająca gwiazda, blask Davida jest chwilowy, a jego piękno ulotne. "Pedagog" ostatecznie staje się opowieścią o tym, że nie można powstrzymać upadku człowieka - każdy musi spaść na dno i dopiero wtedy może się odbić i zacząć wypływać na powierzchnię. Czy ją osiągnie, jest już zupełnie inną opowieścią.
"Pedagog" świetnie operuje humorem skrywając za tym niepokojąco mroczne impulsy. Mills jest perfekcyjny w roli dewocyjnego zwolennika wyparcia. Mam nadzieję, że w kinie będzie miał okazję pojawiać się częściej, bo zdecydowanie na to zasługuje.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz