The Good Dinosaur (2015)
Na tchórza patrzy się w naszej kulturze z góry. To postać, która jest bagatelizowana, niedoceniana, ignorowana. I jest to wielki błąd, ponieważ tchórz jest istotą niebezpieczną, bojąc się zmiany nieświadomie jest wywołującym ją czynnikiem, katalizatorem zdarzeń, które czasem są destrukcyjne, czasem transformacyjne. I o tym właśnie opowiada "Dobry dinozaur".
Główny bohater wcale nie jest dobry, choć z całą pewnością nie można odmówić mu tego, że jest sympatyczny i da się go lubić. Ale dobry? Nie, zdecydowanie nie jest. Oczywiście nie bardzo ma na to wpływ. Taką już ma naturę. Jest tchórzem. I to, co widzimy w filmie, to jego drogę do akceptacji, do przyjęcia strachu, poczucia winy i przekucia ich w siłę, która zmieni życie jego i tych, którzy są wokół niego. Jest nieumyślnym ojcobójcą. A poczucie winy związane z tym wydarzeniem okaże się siłą pchającą go ku kolejnym "bohaterskim" wyczynom. To dzięki niemu tytułowy dinozaur wciąż idzie do przodu i przezwycięża kolejne przeszkody.
Z tego też powodu "Dobry dinozaur" uznaję za bajkę satanistyczną. To afirmacja ułomności, akceptacja grzechu jako źródła inspiracji dla osobistego rozwoju. "Dobry dinozaur" jest sugestywną lekcją, że czasem warto płacić cenę wewnętrznego bólu, jeśli w efekcie staniemy się lepszą wersją samych siebie. I co najważniejsze, film ten uczy, że przemoc i zabijanie jest kwestią względną i zależy wyłącznie od tego kto i komu krzywdę wyrządza. Odgryzie głowy żywej, czującej ale anonimowej i pozbawionej w naszych oczach znaczenia istocie jest co najwyżej źródłem żartu. Kiedy jednak próbuje się zjeść, zabić zgodnie z prawami natury, pod wpływem rzeczywistego głodu a nie bezrefleksyjnie, tyle że czyni się to wobec istoty nazwanej, z którą nawiązana jest więź, wtedy takiego drapieżnika należy piętnować i karać z bezwzględnością Sprawiedliwego.
Jak widać, mam wątpliwości, czy "Dobry dinozaur" to rzeczywiście film dobry dla dzieci. Jego przesłanie jest dla mnie co najmniej dwuznaczne moralnie. Ale sama opowieść ma swoje dobre momenty. A choć sam wygląd dinozaurów nie bardzo mi się podoba, to reszta animacji (szczególnie jeśli chodzi o plenery) jest całkiem ładna.
Ocena: 6
Główny bohater wcale nie jest dobry, choć z całą pewnością nie można odmówić mu tego, że jest sympatyczny i da się go lubić. Ale dobry? Nie, zdecydowanie nie jest. Oczywiście nie bardzo ma na to wpływ. Taką już ma naturę. Jest tchórzem. I to, co widzimy w filmie, to jego drogę do akceptacji, do przyjęcia strachu, poczucia winy i przekucia ich w siłę, która zmieni życie jego i tych, którzy są wokół niego. Jest nieumyślnym ojcobójcą. A poczucie winy związane z tym wydarzeniem okaże się siłą pchającą go ku kolejnym "bohaterskim" wyczynom. To dzięki niemu tytułowy dinozaur wciąż idzie do przodu i przezwycięża kolejne przeszkody.
Z tego też powodu "Dobry dinozaur" uznaję za bajkę satanistyczną. To afirmacja ułomności, akceptacja grzechu jako źródła inspiracji dla osobistego rozwoju. "Dobry dinozaur" jest sugestywną lekcją, że czasem warto płacić cenę wewnętrznego bólu, jeśli w efekcie staniemy się lepszą wersją samych siebie. I co najważniejsze, film ten uczy, że przemoc i zabijanie jest kwestią względną i zależy wyłącznie od tego kto i komu krzywdę wyrządza. Odgryzie głowy żywej, czującej ale anonimowej i pozbawionej w naszych oczach znaczenia istocie jest co najwyżej źródłem żartu. Kiedy jednak próbuje się zjeść, zabić zgodnie z prawami natury, pod wpływem rzeczywistego głodu a nie bezrefleksyjnie, tyle że czyni się to wobec istoty nazwanej, z którą nawiązana jest więź, wtedy takiego drapieżnika należy piętnować i karać z bezwzględnością Sprawiedliwego.
Jak widać, mam wątpliwości, czy "Dobry dinozaur" to rzeczywiście film dobry dla dzieci. Jego przesłanie jest dla mnie co najmniej dwuznaczne moralnie. Ale sama opowieść ma swoje dobre momenty. A choć sam wygląd dinozaurów nie bardzo mi się podoba, to reszta animacji (szczególnie jeśli chodzi o plenery) jest całkiem ładna.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz