Non essere cattivo (2015)
Historia stara jak świat. Dwóch kumpli z dzieciństwa. Dwóch wyrzutków, bez perspektyw na lepsze jutro. Dwa sposoby radzenia sobie z tym.
Cesare jest ruchliwy, sprawia wrażenie, jakby zawsze miał jakiś plan. Oszukuje, kradnie, handluje narkotykami, żeby zapewnić pieniądze chorej siostrzenicy, a potem dom ukochanej. W rzeczywistości jednak jest pozbawionym złudzeń nihilistą. Jego działania nie mają na celu wydobycie go z bagna życia. Mają raczej pozwolić mu zapomnieć o tym, że się w nim znajduje. Idzie więc powoli na dno i pociągnie za sobą innych, jeśli ci nie będą uważni.
Przez długi czas towarzyszy mu w tej autodestrukcyjnej działalności Vittorio, jego najlepszy kumpel. Ale po szczególnie przykrej narkotykowej jeździe i spotkaniu byłej narkomanki, samotnie wychowującej syna, postanowił się zmienić. Walczy z wciągającym go bagnem, próbuje ze wszystkich sił wyrwać się z ograniczeń świata, w jakim przyszło mu żyć. Zamiast uciekać przed świadomością gnoju, w jakim się zanurzył, on patrzy na to prosto i bez lęku. Ale jego działania nie przynoszą satysfakcjonujących rezultatów. Nadzieja przecieka mu między palcami, choć nigdy całkowicie nie znika. Kiedy bowiem wydaje się, że może być już tylko gorzej, pojawia się znak, który na trochę da dawkę sił do walki.
Czy jednak Vittorio ma rację, że walczy? Owszem, może pożyć dłużej, ale jest to egzystencja pełna biedy, gorzkich rozczarowań i znoju. Cesare może i zmarł w kwiecie wieku, ale za to żył pełną piersią, nawet jeśli była to eskapistyczna, iluzoryczna egzystencja.
"Nie bądź zły" to smutny obraz życia młodych we Włoszech lat 90. Jest w nim i ciepło wielkiej męskiej przyjaźni i ból życia pozbawionego przyszłości. Całość jest sprawnie zrealizowana, jednak reżyserowi nie udało się nadać jej indywidualnego charakteru. Całość wygląda jak kopia któregoś z brytyjskich filmów o młodzieży żyjącej na krawędzi świata.
Ocena: 6
Cesare jest ruchliwy, sprawia wrażenie, jakby zawsze miał jakiś plan. Oszukuje, kradnie, handluje narkotykami, żeby zapewnić pieniądze chorej siostrzenicy, a potem dom ukochanej. W rzeczywistości jednak jest pozbawionym złudzeń nihilistą. Jego działania nie mają na celu wydobycie go z bagna życia. Mają raczej pozwolić mu zapomnieć o tym, że się w nim znajduje. Idzie więc powoli na dno i pociągnie za sobą innych, jeśli ci nie będą uważni.
Przez długi czas towarzyszy mu w tej autodestrukcyjnej działalności Vittorio, jego najlepszy kumpel. Ale po szczególnie przykrej narkotykowej jeździe i spotkaniu byłej narkomanki, samotnie wychowującej syna, postanowił się zmienić. Walczy z wciągającym go bagnem, próbuje ze wszystkich sił wyrwać się z ograniczeń świata, w jakim przyszło mu żyć. Zamiast uciekać przed świadomością gnoju, w jakim się zanurzył, on patrzy na to prosto i bez lęku. Ale jego działania nie przynoszą satysfakcjonujących rezultatów. Nadzieja przecieka mu między palcami, choć nigdy całkowicie nie znika. Kiedy bowiem wydaje się, że może być już tylko gorzej, pojawia się znak, który na trochę da dawkę sił do walki.
Czy jednak Vittorio ma rację, że walczy? Owszem, może pożyć dłużej, ale jest to egzystencja pełna biedy, gorzkich rozczarowań i znoju. Cesare może i zmarł w kwiecie wieku, ale za to żył pełną piersią, nawet jeśli była to eskapistyczna, iluzoryczna egzystencja.
"Nie bądź zły" to smutny obraz życia młodych we Włoszech lat 90. Jest w nim i ciepło wielkiej męskiej przyjaźni i ból życia pozbawionego przyszłości. Całość jest sprawnie zrealizowana, jednak reżyserowi nie udało się nadać jej indywidualnego charakteru. Całość wygląda jak kopia któregoś z brytyjskich filmów o młodzieży żyjącej na krawędzi świata.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz