Time Lapse (2014)
Jednym z najcięższych grzechów, jakie popełnić może chrześcijanin, jest zrezygnowanie z wolnej woli poprzez oddanie kontroli nad swoim losem wróżbitom wszelkiej maści. Dziś powszechnie uważa się, że ta przestroga jest spowodowana tym, że przepowiadanie przyszłości to bzdura, jednak tak naprawdę kwestia prawdziwości wróżb nigdy nie była poddawana w wątpliwość. Właśnie dlatego, że się sprawdzają, są grzechem. A wszystko dlatego, że człowiek przestaje podejmować decyzje, a zaczyna postępować zgodnie z tym, co już zostało wytyczone.
Dlaczego o tym piszę? Ano dlatego, że właśnie ta koncepcja jest punktem wyjścia dla fabuły "Migawki z przyszłości". Trójka młodych ludzi odkrywa, że ich sąsiad skonstruował aparat fotograficzny, który robi zdjęcia wydarzeniom z przyszłości. Po bardzo krótkiej chwili wahania pokusa korzystania z dobrodziejstw wiedzy na temat tego, co się wydarzy, staje się zbyt silna i bohaterowie zaczynają wykorzystywać aparat dla własnych celów.
Niestety szybko przekonują się, że wiedza wcale nie uczyniła z nich ludzi szczęśliwych, którzy rozwinęli skrzydła. Przeciwnie, zostali uwięzieni za kratami tego, co już miało miejsce, choć wydarzy się dopiero za jakiś czas. Im głębiej wsiąkają w bagno przewidzianej przyszłości, tym stają się mniejsi, tym więcej rzeczy, której wcześniej były nie do pomyślenia, nagle są przez nich rozważane, ba, wcielane w życie. Po obejrzeniu filmu biblijne przestrogi nabiorą nowego znaczenia.
Po "Migawkę z przyszłości" sięgnąłem trochę przez przypadek. Nie miałem więc większych oczekiwań. Może dlatego film miło mnie zaskoczył. Wątek paradoksu czasu całkiem zgrabnie splata się z dramatem trójki przyjaciół, którzy nakręcają spiralę przemocy i zbrodni wbrew swoim intencjom. Solidny scenariusz, ciekawi, nieźle zagrani bohaterowie i prostota, która okazuje się dla całości zbawienna - "Migawka z przyszłości" tym wszystkim przypomina mi to trochę pierwsze filmy Danny'ego Boyle'a, jak choćby "Płytki grób".
Ocena: 6
Dlaczego o tym piszę? Ano dlatego, że właśnie ta koncepcja jest punktem wyjścia dla fabuły "Migawki z przyszłości". Trójka młodych ludzi odkrywa, że ich sąsiad skonstruował aparat fotograficzny, który robi zdjęcia wydarzeniom z przyszłości. Po bardzo krótkiej chwili wahania pokusa korzystania z dobrodziejstw wiedzy na temat tego, co się wydarzy, staje się zbyt silna i bohaterowie zaczynają wykorzystywać aparat dla własnych celów.
Niestety szybko przekonują się, że wiedza wcale nie uczyniła z nich ludzi szczęśliwych, którzy rozwinęli skrzydła. Przeciwnie, zostali uwięzieni za kratami tego, co już miało miejsce, choć wydarzy się dopiero za jakiś czas. Im głębiej wsiąkają w bagno przewidzianej przyszłości, tym stają się mniejsi, tym więcej rzeczy, której wcześniej były nie do pomyślenia, nagle są przez nich rozważane, ba, wcielane w życie. Po obejrzeniu filmu biblijne przestrogi nabiorą nowego znaczenia.
Po "Migawkę z przyszłości" sięgnąłem trochę przez przypadek. Nie miałem więc większych oczekiwań. Może dlatego film miło mnie zaskoczył. Wątek paradoksu czasu całkiem zgrabnie splata się z dramatem trójki przyjaciół, którzy nakręcają spiralę przemocy i zbrodni wbrew swoim intencjom. Solidny scenariusz, ciekawi, nieźle zagrani bohaterowie i prostota, która okazuje się dla całości zbawienna - "Migawka z przyszłości" tym wszystkim przypomina mi to trochę pierwsze filmy Danny'ego Boyle'a, jak choćby "Płytki grób".
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz