Z for Zachariah (2015)
Ktoś powinien napisać pracę na temat nagłej popularności skromnych filmów postapokaliptycznych. Skąd wzięła się moda na kręcenie filmów takich jak "Surwiwalista", "To przychodzi po zmroku" czy właśnie "Z jak Zachariasz"? Wszystkie są zresztą bardzo do siebie podobne: pojedynczy ocaleni, nowi przybysze i chaos, jaki to wywołuje w zastanym ekosystemie. Do tego dochodzą oczywiście różne zagrożenia związane z ogólną postapokaliptyczną sytuacją.
Jednak w przypadku "Z Jak Zachariasz" akcenty zostały nieco inaczej rozłożone. Kwestia przetrwania nigdy nie jest tutaj najistotniejsza. Owszem, bohaterowie ciągle rozprawiają a to o gromadzeniu zapasów na zimę, a to o elektryfikacji, w sumie prowadzą jednak całkiem wygodną i bezpieczną egzystencję. W tej sytuacji na plan pierwszy wysuwają się interakcje. Co jest ciekawym pomysłem, więc szkoda, że nie zostało to wygrane. Twórcy rozstawili bohaterów, kazali im się nawet w konkretny sposób zachowywać, a jednak emocjonalna waga i znaczenie tego wszystkiego jest znikoma. Dwoistość każdej z trójki postaci jest bardziej zadeklarowana niż zaprezentowana. Stąd też moralne dylematy, zaprzeczenia, przejawy zazdrości czy agresji wydają się błahe lub pozbawione sensu. Reżyserowi nie udaje się uczynić z historii Ann, Johna i Caleba mięsistego dramatu psychologicznego, o jakim najwyraźniej marzył.
Ocena: 5
Jednak w przypadku "Z Jak Zachariasz" akcenty zostały nieco inaczej rozłożone. Kwestia przetrwania nigdy nie jest tutaj najistotniejsza. Owszem, bohaterowie ciągle rozprawiają a to o gromadzeniu zapasów na zimę, a to o elektryfikacji, w sumie prowadzą jednak całkiem wygodną i bezpieczną egzystencję. W tej sytuacji na plan pierwszy wysuwają się interakcje. Co jest ciekawym pomysłem, więc szkoda, że nie zostało to wygrane. Twórcy rozstawili bohaterów, kazali im się nawet w konkretny sposób zachowywać, a jednak emocjonalna waga i znaczenie tego wszystkiego jest znikoma. Dwoistość każdej z trójki postaci jest bardziej zadeklarowana niż zaprezentowana. Stąd też moralne dylematy, zaprzeczenia, przejawy zazdrości czy agresji wydają się błahe lub pozbawione sensu. Reżyserowi nie udaje się uczynić z historii Ann, Johna i Caleba mięsistego dramatu psychologicznego, o jakim najwyraźniej marzył.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz