(2017) מסתור
Podoba mi się to, że Eran Riklis spróbował z innej strony podejść do kina szpiegowskiego. Niestety historia agentki Mosadu chroniącej pochodzącą z Libanu kobietę, która zdradziła Izraelowi plany Hezbollahu, nie dorasta do ambitnych planów reżysera.
"Schronienie" nie jest thrillerem szpiegowskim. To raczej skromny dramat o spotkaniu dwóch kobiet stojących teoretycznie po dwóch stronach barykady, a które odkrywają głęboką i silną nić porozumienia. Być może gdybym nie obejrzał ostatnio serialu "London Spy", byłbym pod większym wrażeniem obrazu Riklisa. Jest jednak inaczej, przez co "Schronienie" poza pomysłem nie rzuca mi się specjalnie w oczy.
Przeszkadzała mi przede wszystkim schludność tej opowieści, to, jak bardzo bohaterki są wobec siebie bytami komplementarnymi, jak idealnie zazębiają się ich biografie (jedna jest wdową, druga czuje się przez miłość życia zdradzona, jedna chce mieć dziecko, druga musiała jej porzucić w bezpiecznym schronieniu). Zbyt dobrze do siebie pasowały poszczególne elementy filmowej układanki. Kiedy zdałem sobie z tego sprawę, to "Schronienie" przestało mi sprawiać przyjemność. Sceny sprawiały wrażenie teatralnie przerysowanych (zwłaszcza kiedy bohaterki opowiadały sobie o swojej przeszłości). Zaś obie panie były jak na mój gust mało wyraziste. Owszem, zostały dobrze zagrane przez Netę Riskin i Golshifteh Farahani, ale to niewiele pomogło. Sprawiło jedynie, że relacja między bohaterkami jest w miarę interesująca, czego nie można powiedzieć o relacjach kobiet z męskimi bohaterami. A przecież to na tych właśnie interakcjach film polega w kluczowych momentach, przez co sceny te nie robią nawet w połowie takiego wrażenia, jakie powinny.
Ocena: 5
"Schronienie" nie jest thrillerem szpiegowskim. To raczej skromny dramat o spotkaniu dwóch kobiet stojących teoretycznie po dwóch stronach barykady, a które odkrywają głęboką i silną nić porozumienia. Być może gdybym nie obejrzał ostatnio serialu "London Spy", byłbym pod większym wrażeniem obrazu Riklisa. Jest jednak inaczej, przez co "Schronienie" poza pomysłem nie rzuca mi się specjalnie w oczy.
Przeszkadzała mi przede wszystkim schludność tej opowieści, to, jak bardzo bohaterki są wobec siebie bytami komplementarnymi, jak idealnie zazębiają się ich biografie (jedna jest wdową, druga czuje się przez miłość życia zdradzona, jedna chce mieć dziecko, druga musiała jej porzucić w bezpiecznym schronieniu). Zbyt dobrze do siebie pasowały poszczególne elementy filmowej układanki. Kiedy zdałem sobie z tego sprawę, to "Schronienie" przestało mi sprawiać przyjemność. Sceny sprawiały wrażenie teatralnie przerysowanych (zwłaszcza kiedy bohaterki opowiadały sobie o swojej przeszłości). Zaś obie panie były jak na mój gust mało wyraziste. Owszem, zostały dobrze zagrane przez Netę Riskin i Golshifteh Farahani, ale to niewiele pomogło. Sprawiło jedynie, że relacja między bohaterkami jest w miarę interesująca, czego nie można powiedzieć o relacjach kobiet z męskimi bohaterami. A przecież to na tych właśnie interakcjach film polega w kluczowych momentach, przez co sceny te nie robią nawet w połowie takiego wrażenia, jakie powinny.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz