Miekkailija (2015)

Coś mi się wydaje, że twórcy "Szermierza" z prawdziwej historii Endela Nelisa wzięli tylko to, że ktoś taki żył, był szermierzem i założył klup sportowy na prowincji, który stał się miejscem narodzin niejednej kariery. Obraz Klausa Härö cechuje mocno uproszczona wizja świata, nie mówiąc już o samej historii. Jest naiwnie i ckliwie. Ogląda się to jak bajkę, a nie opowieść o prawdziwym życiu.

Jeśli jednak zapomni się o tym, że film oparty jest na faktach, to "Szermierz" może przypaść do gustu. Jego uproszczona struktura o dziwo sprawdza się. Film ma swój urok, który tkwi w jego naiwności i koncentracji na pozytywnych stronach życia. Nelis przecież rozbudził nadzieje dzieciaków, a potem – w momencie, w którym poczuły, że mogą coś osiągnąć – porzucił je (nie z własnej woli, ale niejako na własne życzenie, bo przecież wiedział, co się wydarzy). Chciał dać dzieciakom nadzieję, a o mały włos ich nie zniszczył. Jednak w "Szermierzu" ten aspekt fabuły jest skrzętnie marginalizowany. Zamiast tego reżyser buduje pomnik dzielnego bohatera, lidera mimo woli. Sympatycznego, nawet jeśli trochę surowego, faceta, który stał się figurą ojca dla całego pokolenia wojennych sierot. Nie brzmi to zbyt zachęcająco, ale ogląda się to nawet przyjemnie.

Ocena: 6