Aya Arcos (2014)
Życie nie jest fair. A zarazem trudno nie dostrzegać jakiegoś wzoru w tym, jak los poszczególnym osobom się układa. Łatwo to zauważyć w filmie "Strzały amora". Fabio i Eduardo stoją na dwóch krańcach osi. Fabio jest młody, a jego beztroska jest wręcz szokująca, jeśli weźmie się pod uwagę to, jak zarabia pieniądze. Eduardo jest dwa razy starszy od niego. Nie potrafi też przestać roztrząsać spraw. A jednak Fabio, mimo że jest wolnym duchem, kiedy jest z Edem, potrafi go obdarzyć autentycznym zainteresowaniem, jego więź mimo swej ulotności ma w sobie zaskakującą trwałość. Eduardo, z kolei pomimo swego deklarowanego zaangażowania w drugą osobę, często pozostaje na jej potrzeby ślepy, będąc - nie do końca świadomie - klasycznym egocentrykiem.
"Strzały amora" to zaskakująco interesująca opowieść o życiu, o wyborach, o wybiórczości interpretacji naszych doświadczeń, a także o niesprawiedliwości Fortuny, która czasami za jedną decyzję surowo karze, pozostając zarazem bardzo tolerancyjną na chroniczne igranie z losem. Reżyserowi udało się pokazać, że jest różnica między intensywnością relacji, a jej jakością, zaś wierność, czy też wyłączność, wcale nie definiują tego, jak więź jest bliska i silna.
Szkoda więc, że realizacyjnie jest to film bardzo zły. Wyraźnie widać, że całość kręcono w bardzo amatorskich warunkach. Udźwiękowienie pozostawia bardzo wiele do życzenia. Gra aktorska też jest nierówna. Czasami aktorom udaje się trafić we właściwe tony, w innych scenach są zbyt efekciarscy albo też za bardzo wycofani.
Na szczęście w tym przypadku istotniejsze dla mnie było to, co reżyser mówi, a nie jak, więc w sumie oceniam "Strzały amora" całkiem wysoko.
Ocena: 5
"Strzały amora" to zaskakująco interesująca opowieść o życiu, o wyborach, o wybiórczości interpretacji naszych doświadczeń, a także o niesprawiedliwości Fortuny, która czasami za jedną decyzję surowo karze, pozostając zarazem bardzo tolerancyjną na chroniczne igranie z losem. Reżyserowi udało się pokazać, że jest różnica między intensywnością relacji, a jej jakością, zaś wierność, czy też wyłączność, wcale nie definiują tego, jak więź jest bliska i silna.
Szkoda więc, że realizacyjnie jest to film bardzo zły. Wyraźnie widać, że całość kręcono w bardzo amatorskich warunkach. Udźwiękowienie pozostawia bardzo wiele do życzenia. Gra aktorska też jest nierówna. Czasami aktorom udaje się trafić we właściwe tony, w innych scenach są zbyt efekciarscy albo też za bardzo wycofani.
Na szczęście w tym przypadku istotniejsze dla mnie było to, co reżyser mówi, a nie jak, więc w sumie oceniam "Strzały amora" całkiem wysoko.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz