Să nu ucizi (2018)
Kino uwielbia samotnych wojowników o sprawę. Może dlatego, że w życiu są taką rzadkością. Trzeba wykazywać się wyjątkowym zestawem cech, by stać się zwycięskim bohaterem. Nie wystarczy po prostu rozpoznać, że coś jest złe i czuć potrzebę, by zostało to naprawione. Przekona się o tym każdy, kto obejrzy film "Nie zabijaj".
Cristian jest lekarzem na oddziale chirurgii dziecięcej. Codziennie walczy o ludzkie życie. Lecz walka ta jest nierówna. Nawet zakończona przez niego sukcesem operacja nie oznacza wcale, że dziecko wyjdzie ze szpitala zdrowe. Pacjentom grożą niebezpieczne bakterie i wirusy. Powinny być one zabijane przez środki dezynfekujące. Jednak te są świadomie przez producenta rozcieńczane, przez co nie są tak skuteczne, jak być powinny.
Cristian ma zadatki na bycie bohaterem. Kiedy bowiem orientuje się, jak stoją sprawy, czuje, że to jest niewłaściwe i chce to zmienić. Ba, podejmuje nawet w tym celu różne działania. Na własną rękę przeprowadza analizy chemiczne, próbuje zachęcić rodziców jednego ze swoich pacjentów, by go pozwali, zgłasza sprawę dziennikarzom. Jednak z każdą kolejną przeszkodą na jego drodze coraz wyraźniejsze staje się, że Cristian nie jest Erin Brockovich ani Jeffreyem Wigandem. Brakuje mu cierpliwości. W obliczu obojętności świata jego reakcją jest złość, krzyk, czasem nawet przemoc fizyczna. Przeszkody nie utwierdzają go w uporze, ale powoli jak krople wody toczące skałę, żłobią rysy w jego przekonaniu o konieczności toczenia walki do końca.
"Nie zabijaj" nie jest filmem amerykańskim. Nie ma tu miejsca na celebrację heroicznej postawy jednostki. Zamiast tego oferuje cyniczny i defetystyczny obraz świata. Seans można więc przypłacić epizodem głębokiej depresji. Bo naprawdę twórcy filmu malują świat w mrocznych barwach.
Plusem "Nie zabijaj" jest odtwórca głównej roli, Alexandru Suciu. Najlepiej wypada w tych scenach, w których niewerbalnie przekazuje swoją frustrację. Ma coś mocno przekonującego w swoim spojrzeniu. Jednak zarazem irytowała mnie jego postawa ciała i sposób chodzenia. Wyglądał wtedy jak pacjent szpitala psychiatrycznego nafaszerowany końską dawką psychotropów.
Ocena: 7
Cristian jest lekarzem na oddziale chirurgii dziecięcej. Codziennie walczy o ludzkie życie. Lecz walka ta jest nierówna. Nawet zakończona przez niego sukcesem operacja nie oznacza wcale, że dziecko wyjdzie ze szpitala zdrowe. Pacjentom grożą niebezpieczne bakterie i wirusy. Powinny być one zabijane przez środki dezynfekujące. Jednak te są świadomie przez producenta rozcieńczane, przez co nie są tak skuteczne, jak być powinny.
Cristian ma zadatki na bycie bohaterem. Kiedy bowiem orientuje się, jak stoją sprawy, czuje, że to jest niewłaściwe i chce to zmienić. Ba, podejmuje nawet w tym celu różne działania. Na własną rękę przeprowadza analizy chemiczne, próbuje zachęcić rodziców jednego ze swoich pacjentów, by go pozwali, zgłasza sprawę dziennikarzom. Jednak z każdą kolejną przeszkodą na jego drodze coraz wyraźniejsze staje się, że Cristian nie jest Erin Brockovich ani Jeffreyem Wigandem. Brakuje mu cierpliwości. W obliczu obojętności świata jego reakcją jest złość, krzyk, czasem nawet przemoc fizyczna. Przeszkody nie utwierdzają go w uporze, ale powoli jak krople wody toczące skałę, żłobią rysy w jego przekonaniu o konieczności toczenia walki do końca.
"Nie zabijaj" nie jest filmem amerykańskim. Nie ma tu miejsca na celebrację heroicznej postawy jednostki. Zamiast tego oferuje cyniczny i defetystyczny obraz świata. Seans można więc przypłacić epizodem głębokiej depresji. Bo naprawdę twórcy filmu malują świat w mrocznych barwach.
Plusem "Nie zabijaj" jest odtwórca głównej roli, Alexandru Suciu. Najlepiej wypada w tych scenach, w których niewerbalnie przekazuje swoją frustrację. Ma coś mocno przekonującego w swoim spojrzeniu. Jednak zarazem irytowała mnie jego postawa ciała i sposób chodzenia. Wyglądał wtedy jak pacjent szpitala psychiatrycznego nafaszerowany końską dawką psychotropów.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz