Jalouse (2017)
"Zazdrość" ma konstrukcję typową dla komedii. Jednak mnie trudno było film uznać za przedstawiciela akurat tego gatunku. Choć bowiem zawiera humorystyczne elementy, to jednak opowiada w sposób bardzo poważny i sugestywny o mroku egzystencjalnym, w jaki popada główna bohaterka.
Nathalie Pécheux wkracza w krytyczny okres swojego życia, choć nie zdaje sobie z tego sprawy. Jej ciało zaczyna powoli zmieniać gospodarkę hormonalną. A psychicznie zaczyna się czas rozliczania z tego, co udało się osiągnąć, w jakim miejscu życia się znajduje i jakie są jej perspektywy. To, co widzi Nathalie, nie napawa ją optymizmem. Jest kobietą samotną, której były mąż znalazł szczęście u boku innej. Jej młodzieńcza uroda jest już tylko wspomnieniem, o czym boleśnie przekonuje się każdego dnia patrząc na swą rozkwitającą 18-letnią córkę. W szkole, w której uczy, również pojawiła się młoda, ambitna i pełna pomysłów konkurentka. W takich warunkach bohaterka szybko zaczyna tracić kontrolę nad sytuacją, co prowadzić będzie do poważnych konsekwencji.
"Zazdrość" przypomina "Tully". Z tą jednak różnicą, że francuski film jest bardziej ugruntowany w rzeczywistości. Wszystko opiera się tu niemal wyłącznie na grze Karin Viard, która bez problemów udźwignęła ciężar roli. Jako kobieta, która znalazła się już za skrajem załamania nerwowego, jest absolutnie wiarygodna. To w dużej mierze za jej sprawą cały film staje się przejmującym i sugestywnym studium kobiecej psychiki, niesamowitym doświadczeniem kryzysu egzystencjalnego powszechnego i równie totalnego, co wkraczanie w dorosłość, ale popkulturowo zdecydowanie mniej opatrzonego.
Ocena: 7
Nathalie Pécheux wkracza w krytyczny okres swojego życia, choć nie zdaje sobie z tego sprawy. Jej ciało zaczyna powoli zmieniać gospodarkę hormonalną. A psychicznie zaczyna się czas rozliczania z tego, co udało się osiągnąć, w jakim miejscu życia się znajduje i jakie są jej perspektywy. To, co widzi Nathalie, nie napawa ją optymizmem. Jest kobietą samotną, której były mąż znalazł szczęście u boku innej. Jej młodzieńcza uroda jest już tylko wspomnieniem, o czym boleśnie przekonuje się każdego dnia patrząc na swą rozkwitającą 18-letnią córkę. W szkole, w której uczy, również pojawiła się młoda, ambitna i pełna pomysłów konkurentka. W takich warunkach bohaterka szybko zaczyna tracić kontrolę nad sytuacją, co prowadzić będzie do poważnych konsekwencji.
"Zazdrość" przypomina "Tully". Z tą jednak różnicą, że francuski film jest bardziej ugruntowany w rzeczywistości. Wszystko opiera się tu niemal wyłącznie na grze Karin Viard, która bez problemów udźwignęła ciężar roli. Jako kobieta, która znalazła się już za skrajem załamania nerwowego, jest absolutnie wiarygodna. To w dużej mierze za jej sprawą cały film staje się przejmującym i sugestywnym studium kobiecej psychiki, niesamowitym doświadczeniem kryzysu egzystencjalnego powszechnego i równie totalnego, co wkraczanie w dorosłość, ale popkulturowo zdecydowanie mniej opatrzonego.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz