Mutafukaz (2017)
Wielkie pozytywne zaskoczenie. Po "Mutafukaz" sięgnąłem przez przypadek. Poza kilkoma pozytywnymi opiniami nie widziałem o filmie nic. Nie miałem pojęcia, jaka jest fabuła, ani też nic o formie obrazu, poza oczywiście tym, że jest to animacja. Dlatego też wszystko, co zobaczyłem, było dla mnie zdumiewające, zaskakujące.
Po pierwsze, jest to anime, co oczywiście musi zaskakiwać, ponieważ jest to film francuski. Jednak jego współreżyserem jest Japończyk Shojiro Nishimi, a producentem studio odpowiadające za "Batman: Rycerz Gotham", więc oglądając "Mutafukaz" nie miałem nawet przez chwilę poczucia, że twórcy jedynie bawią się w anime. Widać, że czują tę formę animacji i że doskonale dobrali ją do fabuły, dzięki czemu powstało dzieło kompletne, przemyślane wizualnie i narracyjnie.
Po drugie, design postaci i wizja świata. W założeniu akcja filmu rozgrywa się w Ameryce niedalekiej przyszłości. W rzeczywistości część postaci zdecydowanie swoim wyglądem odbiega od tego, czego można się byłoby spodziewać. Jeszcze wygląd głównego bohatera można zrozumieć, zważywszy na to, kim są jego rodzice. Jednak już dwójka przyjaciół to postacie rodem ze snów i musimy to po prostu zaakceptować. Co jednak nie jest trudne ze względu na stylistykę.
Po trzecie, wspomniana stylistyka. "Mutafukaz" to połączenie kina gangsterskiego, komedii kumpelskiej i widowiska sf. Króluje tu dystans do siebie, łamanie czwartej ściany, sarkastyczny humor i oszałamiające pomysły wizualne rodem z sennych koszmarów. Mamy przerysowaną wizję getta biedoty z seksem, przemocą, tatuażami. Są faceci w czerni wożący się furami o tablicach rejestracyjnych zaczynających się od MIB. A wszystko to świetnie narysowane, tworzące psychodeliczną wizję, w którą miejscami trudno jest uwierzyć, ale która działa właśnie przez swoją kontrastową naturę.
W tym szaleństwie naprawdę jest metoda. I ja ją kupiłem niemal od pierwszej minuty. "Mutafukaz" to kino, jakie uwielbiam.
Ocena: 8
Po pierwsze, jest to anime, co oczywiście musi zaskakiwać, ponieważ jest to film francuski. Jednak jego współreżyserem jest Japończyk Shojiro Nishimi, a producentem studio odpowiadające za "Batman: Rycerz Gotham", więc oglądając "Mutafukaz" nie miałem nawet przez chwilę poczucia, że twórcy jedynie bawią się w anime. Widać, że czują tę formę animacji i że doskonale dobrali ją do fabuły, dzięki czemu powstało dzieło kompletne, przemyślane wizualnie i narracyjnie.
Po drugie, design postaci i wizja świata. W założeniu akcja filmu rozgrywa się w Ameryce niedalekiej przyszłości. W rzeczywistości część postaci zdecydowanie swoim wyglądem odbiega od tego, czego można się byłoby spodziewać. Jeszcze wygląd głównego bohatera można zrozumieć, zważywszy na to, kim są jego rodzice. Jednak już dwójka przyjaciół to postacie rodem ze snów i musimy to po prostu zaakceptować. Co jednak nie jest trudne ze względu na stylistykę.
Po trzecie, wspomniana stylistyka. "Mutafukaz" to połączenie kina gangsterskiego, komedii kumpelskiej i widowiska sf. Króluje tu dystans do siebie, łamanie czwartej ściany, sarkastyczny humor i oszałamiające pomysły wizualne rodem z sennych koszmarów. Mamy przerysowaną wizję getta biedoty z seksem, przemocą, tatuażami. Są faceci w czerni wożący się furami o tablicach rejestracyjnych zaczynających się od MIB. A wszystko to świetnie narysowane, tworzące psychodeliczną wizję, w którą miejscami trudno jest uwierzyć, ale która działa właśnie przez swoją kontrastową naturę.
W tym szaleństwie naprawdę jest metoda. I ja ją kupiłem niemal od pierwszej minuty. "Mutafukaz" to kino, jakie uwielbiam.
Ocena: 8
Komentarze
Prześlij komentarz