The Ballad of Buster Scruggs (2018)
Bracia Coen wciąż nie w formie. Po rozczarowującym "Ave, "Cezar!" ich kolejny film wcale nie jest lepszy. Co mnie, jako fana ich twórczości, smuci.
"Ballada o Busterze Scruggsie" wydaje mi się ułomna już na poziomie pomysłu. Nie jestem wielkim fanem filmowych antologii, ponieważ niemal zawsze jest to bardzo nierówna mieszanka, obok ciekawych shortów są też i rzeczy bardzo słabe. Ten zarzut jednak nie do końca jest adekwatny w przypadku dzieła Coenów. Spośród sześciu nowelek tylko jednak tak naprawdę wydała mi się udana (ta z Jamesem Franco). Jest ona prosta, ale niepozbawiona humoru. Ironia, która jest tematem przewodnim wszystkich opowiastek, tu została pokazana w ciekawy sposób, ale nie przesadnie rozbudowany.
Pozostałe nowelki są w zasadzie wariacjami tej z Franco, co już samo w sobie mocno obniża wartość całego filmu. Czyni bowiem z "Ballady..." rzecz nudną, nieustannie samą siebie powtarzającą. Jak gość, który na imprezie zabawia innych biesiadników opowiadając w kółko tę samą anegdotę. Bardzo szybko ma się tego wszystkiego dość. Coenowie byli najwyraźniej tego świadomi, więc za każdym razem próbują schemat w jakiś sposób urozmaicić. Te ich zabawy formą niestety kompletnie nie przypadły mi do gustu.
W tytułowej, pierwszej nowelce, za bardzo starają się być zabawni i za mocno skupiają się na byciu ironicznymi, przez co brakuje jej lekkości i naturalności. Nowele "Meal Ticket" i "All Gold Canyon" mają mocno rozbudowane wstępy do puent, które zdecydowanie lepiej zostałyby wygrane w znacznie krótszych przypowieściach. "The Gal Who Got Rattled" z kolei sprawia wrażenie rozwlekłej, choć w rzeczywistości jej największą wadą jest skrótowość. Ta nowela najlepiej funkcjonowałaby jako pełnoprawny film, ponieważ wtedy znalazłoby się miejsce na rozbudowanie portretów psychologicznych i relacji między poszczególnymi postaciami. Ostatnia nowela zaś to czcza gadanina, która ma podprowadzać widza do kolejnej ironicznej puenty. Ale po dwóch godzinach powtarzania w kółko tego samego wzorca, paplanina bohaterów tej noweli jedynie mnie irytowała i z niecierpliwością odliczałem czas pozostały do napisów końcowych.
Ocena: 5 (a w zasadzie 4,7)
"Ballada o Busterze Scruggsie" wydaje mi się ułomna już na poziomie pomysłu. Nie jestem wielkim fanem filmowych antologii, ponieważ niemal zawsze jest to bardzo nierówna mieszanka, obok ciekawych shortów są też i rzeczy bardzo słabe. Ten zarzut jednak nie do końca jest adekwatny w przypadku dzieła Coenów. Spośród sześciu nowelek tylko jednak tak naprawdę wydała mi się udana (ta z Jamesem Franco). Jest ona prosta, ale niepozbawiona humoru. Ironia, która jest tematem przewodnim wszystkich opowiastek, tu została pokazana w ciekawy sposób, ale nie przesadnie rozbudowany.
Pozostałe nowelki są w zasadzie wariacjami tej z Franco, co już samo w sobie mocno obniża wartość całego filmu. Czyni bowiem z "Ballady..." rzecz nudną, nieustannie samą siebie powtarzającą. Jak gość, który na imprezie zabawia innych biesiadników opowiadając w kółko tę samą anegdotę. Bardzo szybko ma się tego wszystkiego dość. Coenowie byli najwyraźniej tego świadomi, więc za każdym razem próbują schemat w jakiś sposób urozmaicić. Te ich zabawy formą niestety kompletnie nie przypadły mi do gustu.
W tytułowej, pierwszej nowelce, za bardzo starają się być zabawni i za mocno skupiają się na byciu ironicznymi, przez co brakuje jej lekkości i naturalności. Nowele "Meal Ticket" i "All Gold Canyon" mają mocno rozbudowane wstępy do puent, które zdecydowanie lepiej zostałyby wygrane w znacznie krótszych przypowieściach. "The Gal Who Got Rattled" z kolei sprawia wrażenie rozwlekłej, choć w rzeczywistości jej największą wadą jest skrótowość. Ta nowela najlepiej funkcjonowałaby jako pełnoprawny film, ponieważ wtedy znalazłoby się miejsce na rozbudowanie portretów psychologicznych i relacji między poszczególnymi postaciami. Ostatnia nowela zaś to czcza gadanina, która ma podprowadzać widza do kolejnej ironicznej puenty. Ale po dwóch godzinach powtarzania w kółko tego samego wzorca, paplanina bohaterów tej noweli jedynie mnie irytowała i z niecierpliwością odliczałem czas pozostały do napisów końcowych.
Ocena: 5 (a w zasadzie 4,7)
Komentarze
Prześlij komentarz