Veeran elämät (2019)
Podobno od przybytku głowa nie boli. W przypadku dokumentu może jednak doprowadzić do powstania rzeczy nie do końca satysfakcjonującej. Dowodem tego jest chociażby "Magiczne życie V".
Tematycznie film jest niezwykle bogaty w treść. Mamy tu historię dziewczyny żyjącej z nierozwiązaną traumą psychologiczną. Jej źródeł jest kilka, w tym: ojciec alkoholik, brat z uszkodzonym mózgiem (przez którego była ofiarą przemocy ze strony innych dzieci, ale też wobec którego długo żywiła mocno negatywne emocje, z czym też musi się zmagać). Alkoholizm ojca zostaje tu zresztą - choć tylko na chwilę - rozciągnięty na uniwersalną obserwację o problemie alkoholowym dotykającym znaczną część fińskiego społeczeństwa. Wreszcie jest to również opowieść o fascynującym zjawisku LARP i wielkich inscenizacji fabularnych odbywających się z udziałem dziesiątek ludzi w różnych miejscach na globie.
Każdy z tych wątków z osoba mógł posłużyć za podstawę fascynującego dokumentu. Wspólnie powinny były tworzyć studium eskapizmu i obraz mechanizmu radzenia sobie z emocjonalnymi problemami. Jednak żeby tak się stało, twórcy powinni dość starannie zająć się doborom scen i wymyślić taki sposób prezentacji różnych elementów, by spinały się w jedną całość. Oglądając "Magiczne życie V" nie miałem poczucia, że to się reżyserowi udało. Zamiast tego większość tematów jest ledwie "liźniętych". Twórcy są bardzo blisko bohaterki, ale poza pozostają całkowicie bierni w swojej obserwacji jej poczynań. Wszystko gdzie tu przecieka między palcami. Nie ma w tym wszystkim za grosz refleksji. Emocjonalnie też nie szczególnie mnie obeszła.
Odniosłem za to wrażenie, że sporo pomysłów zostało zmarnowanych. I że w temacie gier RPG (nie tylko LARP) i ich funkcji terapeutycznych jest jeszcze bardzo wiele przestrzeni do zagospodarowania przez innych dokumentalistów.
Ocena: 5
Tematycznie film jest niezwykle bogaty w treść. Mamy tu historię dziewczyny żyjącej z nierozwiązaną traumą psychologiczną. Jej źródeł jest kilka, w tym: ojciec alkoholik, brat z uszkodzonym mózgiem (przez którego była ofiarą przemocy ze strony innych dzieci, ale też wobec którego długo żywiła mocno negatywne emocje, z czym też musi się zmagać). Alkoholizm ojca zostaje tu zresztą - choć tylko na chwilę - rozciągnięty na uniwersalną obserwację o problemie alkoholowym dotykającym znaczną część fińskiego społeczeństwa. Wreszcie jest to również opowieść o fascynującym zjawisku LARP i wielkich inscenizacji fabularnych odbywających się z udziałem dziesiątek ludzi w różnych miejscach na globie.
Każdy z tych wątków z osoba mógł posłużyć za podstawę fascynującego dokumentu. Wspólnie powinny były tworzyć studium eskapizmu i obraz mechanizmu radzenia sobie z emocjonalnymi problemami. Jednak żeby tak się stało, twórcy powinni dość starannie zająć się doborom scen i wymyślić taki sposób prezentacji różnych elementów, by spinały się w jedną całość. Oglądając "Magiczne życie V" nie miałem poczucia, że to się reżyserowi udało. Zamiast tego większość tematów jest ledwie "liźniętych". Twórcy są bardzo blisko bohaterki, ale poza pozostają całkowicie bierni w swojej obserwacji jej poczynań. Wszystko gdzie tu przecieka między palcami. Nie ma w tym wszystkim za grosz refleksji. Emocjonalnie też nie szczególnie mnie obeszła.
Odniosłem za to wrażenie, że sporo pomysłów zostało zmarnowanych. I że w temacie gier RPG (nie tylko LARP) i ich funkcji terapeutycznych jest jeszcze bardzo wiele przestrzeni do zagospodarowania przez innych dokumentalistów.
Ocena: 5
Komentarze
Prześlij komentarz