Cold Pursuit (2019)
Nie jestem szczególnie wielkim fanem filmu "Obywatela roku". Wydawało mi się, że połączenie makabry z humorem, trywialności dramatów dnia codziennego z efektem domina napędzającym przemoc nie zostało przez twórców w pełni wygrane. Dlatego też w kolejnej wersji tej samej historii widziałem potencjał na stworzenie naprawdę dobrej czarnej komedii z elementami dramatu psychologicznego. Niestety "Przykładny obywatel" tego nie uczynił.
W sumie nie powinno mnie to dziwić, skoro za angielską wersję odpowiadał reżyser skandynawskiego oryginału. Trudno oczekiwać, że ten sam człowiek tę samą historię opowie w jakoś radykalnie odmienny sposób. Zdarzają się takie przypadki, ale Hans Petter Moland nie do nich (póki co) nie należy.
Jednak reżyser wcale nie jest tu najsłabszym ogniwem. "Przykładny obywatel" ma co prawda mniej czarnego humoru od skandynawskiego oryginału, za to rewanżuje się sprawniejszą narracją i niezłym tempem. Tym, co przeszkadzało mi najbardziej, był Liam Neeson. Aktor ten zbyt wiele podobnych ról zagrał w ostatnim czasie, przez co film w naturalny sposób zaczyna wyglądać, jak proste odrywanie kuponów i liczenie na łatwy zysk. Do roli mężczyzny, który ze spokojnego ruczaju pod wpływem tragedii zmieni się w zrywającą brzegi rzekę, potrzebny był aktor niebudzący skojarzeń z rolami rodzinnych mścicieli. Ten film bowiem opiera się przede wszystkim na kontraście postawy bohatera z jego czynami. Pewnie dlatego jedyne, co zapamiętam z filmu, będzie kreacja Toma Batemana, który zachowywał się tak, jakby grał w nowej wersji "American Psycho".
Ocena: 6
W sumie nie powinno mnie to dziwić, skoro za angielską wersję odpowiadał reżyser skandynawskiego oryginału. Trudno oczekiwać, że ten sam człowiek tę samą historię opowie w jakoś radykalnie odmienny sposób. Zdarzają się takie przypadki, ale Hans Petter Moland nie do nich (póki co) nie należy.
Jednak reżyser wcale nie jest tu najsłabszym ogniwem. "Przykładny obywatel" ma co prawda mniej czarnego humoru od skandynawskiego oryginału, za to rewanżuje się sprawniejszą narracją i niezłym tempem. Tym, co przeszkadzało mi najbardziej, był Liam Neeson. Aktor ten zbyt wiele podobnych ról zagrał w ostatnim czasie, przez co film w naturalny sposób zaczyna wyglądać, jak proste odrywanie kuponów i liczenie na łatwy zysk. Do roli mężczyzny, który ze spokojnego ruczaju pod wpływem tragedii zmieni się w zrywającą brzegi rzekę, potrzebny był aktor niebudzący skojarzeń z rolami rodzinnych mścicieli. Ten film bowiem opiera się przede wszystkim na kontraście postawy bohatera z jego czynami. Pewnie dlatego jedyne, co zapamiętam z filmu, będzie kreacja Toma Batemana, który zachowywał się tak, jakby grał w nowej wersji "American Psycho".
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz