Military Wives (2019)

"Pojedynek na głosy" zaczyna się od napisu, że film oparty jest na prawdziwej historii. Szczerze mówiąc nie do końca w to wierzę. Jak dla mnie nowy film reżysera "Goło i wesoło" wygląda raczej jak opowieść inspirowana "Zakonnicą w przebraniu". Co zresztą twórcy sami zauważają i jest w filmie uwzględniona scena, w której bohaterki rzucają tytułem hitu Whoopi Goldberg. W obu mamy dwie liderki chóru o sprzecznych charakterach, jedna jest stateczną tradycjonalistką, druga żywiołową fanką popu i rocka. W obu pojawia się cicha myszka, która ujawnia niesamowity głos. Jest też i bohaterka o dość specyficznym głosie, z którą przez dłuższy czas nie wiadomo co zrobić. W obu na zakończenie jest ważny występ, który daje początek sławie chóru. Jedyna rzecz, która może być oparta na prawdziwej historii, to fakt, że bohaterki nie są zakonnicami, a żonami brytyjskich żołnierzy.

Komedie obyczajowe z silnym wątkiem społecznym to jeden z filarów brytyjskiej kinematografii. "Billy Elliot", "Wspaniała rzecz", "Goło i wesoło", "Dziewczyny z kalendarza" i wiele innych wzruszały, bawiły i rozgrzewały pozytywną energią. Na ich tle "Pojedynek na głosy" wypada mizernie. Sceny komediowe są słabiutkie. Dramatyczne niewiele lepsze (ratuje je głównie Kristin Scott Thomas). Filmowi brakuje przede wszystkim wyrazistego drugiego planu. Jest dużo postaci, ale pomimo przypisaniu każdej z bohaterek innej specyficznej cechy, niemal wszystkie są na tyle nijakie, że z łatwością mogłyby zostać podmienione na kogoś innego i nie zrobiłoby to różnicy.

Jednak słaby na tle podobnych filmów "Pojedynek na głosy" wciąż potrafi wzruszyć i bawić. Jest więc w dalszym ciągu tytułem dużo lepszym od większości tego, co obecnie można oglądać w kinach. Po prostu nie będzie to film, do którego kiedyś wrócę. Jeśli zatęsknię za wzruszającymi filmami brytyjskimi, to prędzej sięgnę po jeden z tych tytułów, które wymieniłem w poprzednim akapicie.

Ocena: 6