Modelář (2020)
Gorzka opowieść o żałobie, samotności, desperacji i obsesji. Bohatera filmu poznajemy, kiedy mieszka w Izraelu. Spędza czas ze swoją dziewczyną, kiedy dochodzi do wybuchu bomby. On przeżył, ona nie. Po tym wydarzeniu Pavel wraca do rodzinnych Czech. Mieszka u siostry, zarabia ładując miejskie elektryczne hulajnogi. Nie widać po nim, jak głęboko został zraniony. To zacznie się uwidacznia pośrednio, kiedy obsesyjnie zajmie się sprawą torturowania przez Amerykanów osób podejrzanych o terroryzm.
Początkowo niegroźna fanaberia przeradza się z czasem w niebezpieczną obsesję. A mimo to nikt tego nie zauważa. Choć nie, kilka kobiet coś tam zauważa, ale błędnie interpretuje to jako erotyczne przyciąganie. Im bardziej Pavel pogrąża się w otchłani, tym bardziej atrakcyjny wydaje się kobietom. Paradoks sytuacji polega na tym, że on sam z tego nie zdaje sobie sprawy. Owszem, może pójść z nimi do łóżka, ale jego serce tak bardzo krwawi, a umysł jest tak mocno zafiksowany na karaniu amerykańskiego establishmentu, że miłość, związek, rodzina, szczęście są absolutnie poza jego zasięgiem.
Petr Zelenka po raz kolejny kreśli ciekawy portret psychologiczny zagubionej w świecie jednostki. A mimo to nie udało mu się wspiąć na poziom równie wysoki jak w przeszłości. Zawodzi go to, co najprostsze, czyli samo opowiadanie historii. Fabuła jest tu dość grubymi nićmi szyta. Wątek z kandydatem na prezydenta w większości wypada słabo. Relację Pavla z jego kumplem-filmowcem też można było lepiej zaprezentować, szczególnie w kontekście finału. Komizm i gorycz nie zawsze są właściwie zrównoważone. Z tych wszystkich powodów film ten sprawia wrażenie za bardzo rozchwianego i jednak trochę zbyt trywialnego.
Ocena: 6
Początkowo niegroźna fanaberia przeradza się z czasem w niebezpieczną obsesję. A mimo to nikt tego nie zauważa. Choć nie, kilka kobiet coś tam zauważa, ale błędnie interpretuje to jako erotyczne przyciąganie. Im bardziej Pavel pogrąża się w otchłani, tym bardziej atrakcyjny wydaje się kobietom. Paradoks sytuacji polega na tym, że on sam z tego nie zdaje sobie sprawy. Owszem, może pójść z nimi do łóżka, ale jego serce tak bardzo krwawi, a umysł jest tak mocno zafiksowany na karaniu amerykańskiego establishmentu, że miłość, związek, rodzina, szczęście są absolutnie poza jego zasięgiem.
Petr Zelenka po raz kolejny kreśli ciekawy portret psychologiczny zagubionej w świecie jednostki. A mimo to nie udało mu się wspiąć na poziom równie wysoki jak w przeszłości. Zawodzi go to, co najprostsze, czyli samo opowiadanie historii. Fabuła jest tu dość grubymi nićmi szyta. Wątek z kandydatem na prezydenta w większości wypada słabo. Relację Pavla z jego kumplem-filmowcem też można było lepiej zaprezentować, szczególnie w kontekście finału. Komizm i gorycz nie zawsze są właściwie zrównoważone. Z tych wszystkich powodów film ten sprawia wrażenie za bardzo rozchwianego i jednak trochę zbyt trywialnego.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz