Nech je svetlo (2019)
Milan jaka wiele osób z Europy Centralnej i Wschodniej wierzy, że szczęście bierze się z dobrobytu. Dla lepszego życia dla swojej rodziny wyjechał do Niemiec. Tam ciężko haruje, a pieniądze wysyła żonie opiekującej się trójką dzieci. Dom odwiedza od święta, na krótko. Milanowi wydaje się, że to wystarczy.
Tak jednak nie jest. Jego nieustanna nieobecność uczyniła z niego kogoś obcego. Jeszcze z żoną czuje jakąś więź, ale relacja z dziećmi ma charakter sztuczny, jakby tylko dobre wychowanie kazało obu stronom udawać, że coś ich łączy. Milan nie wie, co dzieje się z jego synami. Najpierw ich zachowanie będzie bagatelizować jako typowe dla dorastających chłopców. Później spróbuje aktywnie włączyć się w ich wychowanie, ale nie rozumie świata, w jakim żyje jego rodzina, więc tylko narobił szkody.
Milan ma szlachetne intencje, ale działa na oślep. Wierzy, że postępując dobrze zatriumfuje. W ten sposób demaskuje się przed sąsiadami. Mała społeczność żyje według własnego kodeksu lojalnościowego. Na jego straży stoi kościół i policja. Zachowanie Milana sprawia, że wszyscy wokół przestają widzieć go jako swojego. Jest obcy i tak też będzie traktowany przez wspólnotę. Mężczyźnie trudno będzie to zrozumieć. A kiedy w końcu dotrze to do jego pustej głowy, jeszcze trudniej będzie mu spokornieć i przyjąć dyktat grupy.
"Niech stanie się światłość" jest filmem, który ciężko się ogląda, ponieważ jest zbyt prawdziwy. Choć jest to słowacka produkcja, to czułem się tak, jakbym obserwował którąś z polskich wiejskich społeczności. Znam kilka takich i byłem pod wielkim wrażeniem, jak bliskie im były scenki zaprezentowane w tym filmie. I do tego ten wiszący nad wszystkim fatalizm. Milan i jego rodzina znaleźli się w sytuacji praktycznie bez wyjścia. Próbując zachować resztki moralności wpadli w kocioł lokalnego terroru. Każda próba wykaraskania się z problemów tylko zwiększa zagrożenie.
Mocne kino wyłącznie dla tych, którzy nie oczekują eskapizmu.
Ocena: 8
Tak jednak nie jest. Jego nieustanna nieobecność uczyniła z niego kogoś obcego. Jeszcze z żoną czuje jakąś więź, ale relacja z dziećmi ma charakter sztuczny, jakby tylko dobre wychowanie kazało obu stronom udawać, że coś ich łączy. Milan nie wie, co dzieje się z jego synami. Najpierw ich zachowanie będzie bagatelizować jako typowe dla dorastających chłopców. Później spróbuje aktywnie włączyć się w ich wychowanie, ale nie rozumie świata, w jakim żyje jego rodzina, więc tylko narobił szkody.
Milan ma szlachetne intencje, ale działa na oślep. Wierzy, że postępując dobrze zatriumfuje. W ten sposób demaskuje się przed sąsiadami. Mała społeczność żyje według własnego kodeksu lojalnościowego. Na jego straży stoi kościół i policja. Zachowanie Milana sprawia, że wszyscy wokół przestają widzieć go jako swojego. Jest obcy i tak też będzie traktowany przez wspólnotę. Mężczyźnie trudno będzie to zrozumieć. A kiedy w końcu dotrze to do jego pustej głowy, jeszcze trudniej będzie mu spokornieć i przyjąć dyktat grupy.
"Niech stanie się światłość" jest filmem, który ciężko się ogląda, ponieważ jest zbyt prawdziwy. Choć jest to słowacka produkcja, to czułem się tak, jakbym obserwował którąś z polskich wiejskich społeczności. Znam kilka takich i byłem pod wielkim wrażeniem, jak bliskie im były scenki zaprezentowane w tym filmie. I do tego ten wiszący nad wszystkim fatalizm. Milan i jego rodzina znaleźli się w sytuacji praktycznie bez wyjścia. Próbując zachować resztki moralności wpadli w kocioł lokalnego terroru. Każda próba wykaraskania się z problemów tylko zwiększa zagrożenie.
Mocne kino wyłącznie dla tych, którzy nie oczekują eskapizmu.
Ocena: 8
Komentarze
Prześlij komentarz