The Map of Tiny Perfect Things (2021)
Na ten film trafiłem w odpowiednim momencie. Jestem bowiem przekonany, że jego ckliwość mogłaby mnie w niektórych sytuacjach bardzo irytować. A tak uznałem to za cudowny balsam dla duszy, piękną i wzruszającą opowieść o radzeniu sobie z traumą i powracaniu do równowagi za sprawą odkrywania drobnych chwil szczęścia i piękna.
Film zaczyna się od spotkania z zaskakująco beztroskim bohaterem. Od dawna przebywa w pętli czasowej przeżywając wciąż ten sam dzień. A jednak zachowuje się zupełnie inaczej od typowych bohaterów w podobnej sytuacji. Żyje chwilą, wydaje się być emocjonalnie zrównoważony. Możliwe, że jest trochę za bardzo zapatrzony w siebie, ale mimo wszystko ma dobre i szlachetne serce. Jest gościem, którego znienawidziłaby każda osoba o pesymistycznym nastawieniu do życia. Jego optymizm jest bowiem niezwykle podkręcony.
Jego życie zmieni się w momencie, w którym odkryje dziewczynę także zamkniętą w tej pętli czasowej. Jej stosunek do świata nie jest tak radosny, ale w kontakcie z nim zdaje się zmieniać. Choć nie chce się do końca przed bohaterem otworzyć i skrywa naprawdę bolesną tajemnicę. On z kolei także zacznie się pod jej wpływem zmieniać. Zrozumie, że jego beztroska była swoistą ślepotą. Pod wpływem dziewczyny inaczej spojrzy na swoją rodzinę, zyska nowe zrozumienie sytuacji, w jakiej się znalazł.
"Mapa maleńkich wspaniałości" korzysta z niemal wszystkich klasycznych rozwiązań amerykańskiego kina niezależnego. Czyni to jednak w sposób tak uroczy, że nie potrafiłem nie poddać się magii tej opowieści. Zachwyciłem się radościami i smutkami prezentowanymi w tym filmie. I absolutnie zakochałem się w postaci Marka. Kyle Allen był po prostu fantastyczny. To już drugi film, w którym robi na mnie pozytywne wrażenie. I pomyśleć, że w serialu "Sekta" jakoś specjalnie nie zapadł mi w pamięci. Tu jego uśmiech, szczenięce spojrzenie, mimika, gra ciałem sprawiły, że Mark, który reprezentuje wszystkie męczące mnie cechy człowieka, wydał mi się idealnym kolesiem do spędzenia wieczności w pętli czasu.
Ocena: 8
Film zaczyna się od spotkania z zaskakująco beztroskim bohaterem. Od dawna przebywa w pętli czasowej przeżywając wciąż ten sam dzień. A jednak zachowuje się zupełnie inaczej od typowych bohaterów w podobnej sytuacji. Żyje chwilą, wydaje się być emocjonalnie zrównoważony. Możliwe, że jest trochę za bardzo zapatrzony w siebie, ale mimo wszystko ma dobre i szlachetne serce. Jest gościem, którego znienawidziłaby każda osoba o pesymistycznym nastawieniu do życia. Jego optymizm jest bowiem niezwykle podkręcony.
Jego życie zmieni się w momencie, w którym odkryje dziewczynę także zamkniętą w tej pętli czasowej. Jej stosunek do świata nie jest tak radosny, ale w kontakcie z nim zdaje się zmieniać. Choć nie chce się do końca przed bohaterem otworzyć i skrywa naprawdę bolesną tajemnicę. On z kolei także zacznie się pod jej wpływem zmieniać. Zrozumie, że jego beztroska była swoistą ślepotą. Pod wpływem dziewczyny inaczej spojrzy na swoją rodzinę, zyska nowe zrozumienie sytuacji, w jakiej się znalazł.
"Mapa maleńkich wspaniałości" korzysta z niemal wszystkich klasycznych rozwiązań amerykańskiego kina niezależnego. Czyni to jednak w sposób tak uroczy, że nie potrafiłem nie poddać się magii tej opowieści. Zachwyciłem się radościami i smutkami prezentowanymi w tym filmie. I absolutnie zakochałem się w postaci Marka. Kyle Allen był po prostu fantastyczny. To już drugi film, w którym robi na mnie pozytywne wrażenie. I pomyśleć, że w serialu "Sekta" jakoś specjalnie nie zapadł mi w pamięci. Tu jego uśmiech, szczenięce spojrzenie, mimika, gra ciałem sprawiły, że Mark, który reprezentuje wszystkie męczące mnie cechy człowieka, wydał mi się idealnym kolesiem do spędzenia wieczności w pętli czasu.
Ocena: 8
Komentarze
Prześlij komentarz