١٩٨٢ (2019)
Kiedy kino sięga po wydarzenia zmieniające świat, lubi wrzucać bohaterów i widzów w sam ich środek. Twórcy chcą mieć pewność, że w pełni doświadczymy chaosu tego, co się akurat dzieje. Rzeczywistość jest jednak zupełnie inna. Dla wielu ludzi życie nawet w samym środku wojny toczy się w miarę normalnie. Świat nie stanął dla nich w miejscu. I właśnie o tym opowiada "1982".
Akcja filmu rozgrywa się w samym środku konfliktu libańskiego. Jednak przez większość czasu jest on dla bohaterów opowieści jedynie odległym echem i litanią dramatycznych informacji podawanych przez radio. To piękny, słoneczne dzień. Jesteśmy w kompleksie szkolnym położonym pośród zielonych wzgórz. W tych cudownych warunkach przyrody uczniowie i nauczyciele zajmują się tym, co zawsze. Choć mrok chaosu, zagrożenia i zmiany jest coraz bliżej.
"1982" to kino ciche, subtelne, skupione na ludziach, a nie na wydarzeniach. To chwali się twórcom. Jednak nie do końca udało im się to satysfakcjonująco zrealizować. Twórcy nie są dobrzy w żonglowaniu poszczególnymi elementami. Nie udaje się więc zachować idyllicznej atmosfery i jednocześnie pokazać narastanie zagrożenia. Dzieje się tak przez wprowadzenie wątku nauczycieli. Jest on w gruncie rzeczy niepotrzebny, bo do niczego nie prowadzi, a służy jedynie jako ekspozycja i naświetlenie zdarzeń i ich kontekstu, który umyka zaabsorbowanym sobą dzieciom. A przecież niektóre dziecięce kwestie dialogowe jasno dają do zrozumienia, że przynajmniej część z nich jest bardziej świadoma zagrożenia, że może nawet doświadczyła go już na własne oczy. Można to był wykorzystać i zostawić nauczycieli na drugim planie, gdzie było ich miejsce.
Ocena: 6
Akcja filmu rozgrywa się w samym środku konfliktu libańskiego. Jednak przez większość czasu jest on dla bohaterów opowieści jedynie odległym echem i litanią dramatycznych informacji podawanych przez radio. To piękny, słoneczne dzień. Jesteśmy w kompleksie szkolnym położonym pośród zielonych wzgórz. W tych cudownych warunkach przyrody uczniowie i nauczyciele zajmują się tym, co zawsze. Choć mrok chaosu, zagrożenia i zmiany jest coraz bliżej.
"1982" to kino ciche, subtelne, skupione na ludziach, a nie na wydarzeniach. To chwali się twórcom. Jednak nie do końca udało im się to satysfakcjonująco zrealizować. Twórcy nie są dobrzy w żonglowaniu poszczególnymi elementami. Nie udaje się więc zachować idyllicznej atmosfery i jednocześnie pokazać narastanie zagrożenia. Dzieje się tak przez wprowadzenie wątku nauczycieli. Jest on w gruncie rzeczy niepotrzebny, bo do niczego nie prowadzi, a służy jedynie jako ekspozycja i naświetlenie zdarzeń i ich kontekstu, który umyka zaabsorbowanym sobą dzieciom. A przecież niektóre dziecięce kwestie dialogowe jasno dają do zrozumienia, że przynajmniej część z nich jest bardziej świadoma zagrożenia, że może nawet doświadczyła go już na własne oczy. Można to był wykorzystać i zostawić nauczycieli na drugim planie, gdzie było ich miejsce.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz