Enfant Terrible (2020)
Rainer Werner Fassbinder to człowiek, który z całą pewnością powinien doczekać się kilku filmowych biografii. Był jednostką skomplikowaną, prowadził barwne życie. Jego prywatne relacje, jego artystyczne ambicje można byłoby "ugryźć" na wiele różnych sposobów. To jednak, co zaproponowali twórcy "Enfant Terrible", zupełnie mnie nie przekonało.
Nie kupuję już samej formy opowieści. Mamy tu do czynienia ze sceniczną umownością. Wszystko zdaje się być częścią jednego wielkiego przedstawienia. Dlaczego jednak reżyser wybrał taką formę? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Tym bardziej jest to decyzja zaskakująca, że w usta bohatera twórcy wkładają tekst: "wszystko jest kinem". Najwyraźniej jego biografia nie, one jest teatrem.
Forma ma niestety negatywny wpływ na prezentację samej postaci Fassbindera. Zamiast biografii nietuzinkowej postaci, dostałem raczej karykaturę pretensjonalnego artystycznego bufona. Fassbinder w tym filmie to choleryk, histeryk i wielka diva. Gdyby to było moje pierwsze spotkanie z postacią, to w żadnym razie nie poczułbym się zachęcony do sięgnięcia po jego twórczość.
Co prawda od czasu do czasu pojawiają się ciekawsze momenty lub też Oliver Masucci wznosi swoją grę aktorską na poziom wyżej, dzięki czemu chwilowo wyrywa się z oków przejaskrawionego, mocno stereotypowego portretu artysty. Niestety jest tego zdecydowanie za mało. Z filmu trudno zrozumieć, jakim cudem Fassbinder potrafił tak rozkochać w sobie ludzi, że ci popełniali przez niego samobójstwa. Nie pokazano również nic z jego twórczego geniuszu.
Był to więc dla mnie seans wielce rozczarowujący.
Ocena: 4
Nie kupuję już samej formy opowieści. Mamy tu do czynienia ze sceniczną umownością. Wszystko zdaje się być częścią jednego wielkiego przedstawienia. Dlaczego jednak reżyser wybrał taką formę? Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Tym bardziej jest to decyzja zaskakująca, że w usta bohatera twórcy wkładają tekst: "wszystko jest kinem". Najwyraźniej jego biografia nie, one jest teatrem.
Forma ma niestety negatywny wpływ na prezentację samej postaci Fassbindera. Zamiast biografii nietuzinkowej postaci, dostałem raczej karykaturę pretensjonalnego artystycznego bufona. Fassbinder w tym filmie to choleryk, histeryk i wielka diva. Gdyby to było moje pierwsze spotkanie z postacią, to w żadnym razie nie poczułbym się zachęcony do sięgnięcia po jego twórczość.
Co prawda od czasu do czasu pojawiają się ciekawsze momenty lub też Oliver Masucci wznosi swoją grę aktorską na poziom wyżej, dzięki czemu chwilowo wyrywa się z oków przejaskrawionego, mocno stereotypowego portretu artysty. Niestety jest tego zdecydowanie za mało. Z filmu trudno zrozumieć, jakim cudem Fassbinder potrafił tak rozkochać w sobie ludzi, że ci popełniali przez niego samobójstwa. Nie pokazano również nic z jego twórczego geniuszu.
Był to więc dla mnie seans wielce rozczarowujący.
Ocena: 4
Komentarze
Prześlij komentarz