Quem Vai Ficar com Mário? (2021)
Kiedy dowiedziałem się, że Özpetek doczekał się remake'u, jednego ze swoich filmów, wiedziałem, że muszę go obejrzeć. Tym bardziej, że podobało mi się "Mine vaganti", choć nie jest to moje ulubione dzieło reżysera. Liczyłem na uroczą komedię, na powrót klimatu, który zachwycił mnie w oryginalne.
Niestety brazylijscy twórcy od Özpeteka wzięli jedynie pomysł o dwóch braciach, z których jeden ujawnia drugiemu, że podczas rodzinnego spotkania ogłosi, że jest gejem. Ten go uprzedza, dochodzi do awantury i pierwszy z braci musi kryć się dalej ze swoją orientacją.
To, co następuje później, jest głupiutką i pozbawioną znaczenia komedyjką. Bohaterowie istnieją wyłącznie po to, by tworzyć farsowe sytuacje. Nie ma w tym za grosz historii, choć przecież droga Mario, ku zrozumieniu, że ludzka emocjonalność i seksualność jest bardziej skomplikowana niż prosty podział na homo- i heteroseksualistów, aż prosiła się o większe zainteresowanie ze strony reżysera.
Obsada jest całkiem sympatyczna, a jednak nikt z odtwórców głównych ról nie zapadł mi w pamięci. Tylko częściowo jest to wina aktorów. Owszem, większość z nich gra tak, jakby występowali w reklamach Żabki. Z drugiej strony nie bardzo mają z czego czerpać, bo bohaterowie są po prostu naszkicowani. Nie ma w nich głębi, życia, charakteru.
Zaczynam podejrzewać, że w brazylijskim kinie komercyjnym takie opowiadanie o gejach jest normą. W końcu niedawno przeze mnie widziany "Carlinhos & Carlão" jest zrobiony według tego samego wzorca. Tamten film jednak wypadł w moich oczach lepiej. Być może dlatego, że nie wiązałem z nim żadnych oczekiwań.
Ocena: 3
Niestety brazylijscy twórcy od Özpeteka wzięli jedynie pomysł o dwóch braciach, z których jeden ujawnia drugiemu, że podczas rodzinnego spotkania ogłosi, że jest gejem. Ten go uprzedza, dochodzi do awantury i pierwszy z braci musi kryć się dalej ze swoją orientacją.
To, co następuje później, jest głupiutką i pozbawioną znaczenia komedyjką. Bohaterowie istnieją wyłącznie po to, by tworzyć farsowe sytuacje. Nie ma w tym za grosz historii, choć przecież droga Mario, ku zrozumieniu, że ludzka emocjonalność i seksualność jest bardziej skomplikowana niż prosty podział na homo- i heteroseksualistów, aż prosiła się o większe zainteresowanie ze strony reżysera.
Obsada jest całkiem sympatyczna, a jednak nikt z odtwórców głównych ról nie zapadł mi w pamięci. Tylko częściowo jest to wina aktorów. Owszem, większość z nich gra tak, jakby występowali w reklamach Żabki. Z drugiej strony nie bardzo mają z czego czerpać, bo bohaterowie są po prostu naszkicowani. Nie ma w nich głębi, życia, charakteru.
Zaczynam podejrzewać, że w brazylijskim kinie komercyjnym takie opowiadanie o gejach jest normą. W końcu niedawno przeze mnie widziany "Carlinhos & Carlão" jest zrobiony według tego samego wzorca. Tamten film jednak wypadł w moich oczach lepiej. Być może dlatego, że nie wiązałem z nim żadnych oczekiwań.
Ocena: 3
Komentarze
Prześlij komentarz