Passing (2021)
"Passing" to określenie stosowane w Ameryce do opisywania zjawiska polegającego na tym, że osoby należące do danej grupy etnicznej (rasowej) uchodzą za przedstawicieli innej grupy. Najczęściej określenie to stosowane było do Afroamerykanów o tak jasnej karnacji, że mogli z powodzeniem udawać białych. I na początku wydaje się, że właśnie o tym jest ten film.
Kiedy poznajemy Irene, główną bohaterkę "Pomiędzy", udaje właśnie białą kobietę. Później dowiemy się, że czyni to rzadko, w celach czysto pragmatycznych: po prostu łatwiej jest jej robić zakupy. Pewnego dnia przypadkiem spotyka swoją przyjaciółkę z dzieciństwa. Clare poszła na całość i nieustannie udaje białą kobietę. Jest w tym na tyle dobra, że ma nawet męża, który jest skrajnym rasistą. Jak sam powie, nie ma on problemu z czarnymi, on ich nienawidzi. Clare jednak zaczyna tęsknić za "swoimi ludźmi" i dlatego raz przyczepiwszy się do Irene, już się od niej nie odczepi.
W rzeczywistości jednak wątek uchodzenia za białą szybko zostaje zepchnięty na dalszy plan. "Pomiędzy" to tak naprawdę historia upadku Irene. To opowieść o rozpadzie jej idealnego świata i jej kompletnym pogubieniu się w emocjonalnym labiryncie kompleksów, wypartych pragnień, odsuwanych na bok lęków.
To ciekawe, ale Rebecca Hall nakręciła film, który pod względem tematycznym jest niezwykle podobny do "Córki", którą także zrealizowała aktorka, Maggie Gyllenhaal. W obu widzimy kobiety, których świat rozpada się pod wpływem spotkanej osoby. W "Pomiędzy" jest to Clare, która wywoła w bohaterce wypierane emocje, wzmacniając dysonans w życiu, aż zacznie ono trząść się w posadach. W "Córce" była to młoda matka z gangsterskiej rodziny, która zmusi bohaterkę do rozliczenia się z przeszłością, co wprowadzi chaos i irracjonalne zachowania.
Oba filmy oceniam podobnie, choć z różnych powodów. W "Pomiędzy" spodobały mi się zdjęcia i to, w jak nieoczywisty oczywisty sposób prowadzi widzów przez krainę niewypowiedzianych wewnętrznych doświadczeń bohaterki.
Ocena: 6
Kiedy poznajemy Irene, główną bohaterkę "Pomiędzy", udaje właśnie białą kobietę. Później dowiemy się, że czyni to rzadko, w celach czysto pragmatycznych: po prostu łatwiej jest jej robić zakupy. Pewnego dnia przypadkiem spotyka swoją przyjaciółkę z dzieciństwa. Clare poszła na całość i nieustannie udaje białą kobietę. Jest w tym na tyle dobra, że ma nawet męża, który jest skrajnym rasistą. Jak sam powie, nie ma on problemu z czarnymi, on ich nienawidzi. Clare jednak zaczyna tęsknić za "swoimi ludźmi" i dlatego raz przyczepiwszy się do Irene, już się od niej nie odczepi.
W rzeczywistości jednak wątek uchodzenia za białą szybko zostaje zepchnięty na dalszy plan. "Pomiędzy" to tak naprawdę historia upadku Irene. To opowieść o rozpadzie jej idealnego świata i jej kompletnym pogubieniu się w emocjonalnym labiryncie kompleksów, wypartych pragnień, odsuwanych na bok lęków.
To ciekawe, ale Rebecca Hall nakręciła film, który pod względem tematycznym jest niezwykle podobny do "Córki", którą także zrealizowała aktorka, Maggie Gyllenhaal. W obu widzimy kobiety, których świat rozpada się pod wpływem spotkanej osoby. W "Pomiędzy" jest to Clare, która wywoła w bohaterce wypierane emocje, wzmacniając dysonans w życiu, aż zacznie ono trząść się w posadach. W "Córce" była to młoda matka z gangsterskiej rodziny, która zmusi bohaterkę do rozliczenia się z przeszłością, co wprowadzi chaos i irracjonalne zachowania.
Oba filmy oceniam podobnie, choć z różnych powodów. W "Pomiędzy" spodobały mi się zdjęcia i to, w jak nieoczywisty oczywisty sposób prowadzi widzów przez krainę niewypowiedzianych wewnętrznych doświadczeń bohaterki.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz