Il filo invisibile (2022)

Włoskie kino obyczajowe jest jednym z najbardziej sformalizowanych na świecie. Żadna szanująca się produkcja nie może obyć się bez kilku charakterystycznych elementów, do których należy na przykład narracja z offu. W takich warunkach o film, który wyróżniałby się na tle identycznie realizowanych produkcji, jest niezwykle trudno. Dlatego jestem zaskoczony, jak dobrze wypada "Niewidzialna nić". Szczerze, to spodziewałem się typowej netfliksowej papki.

Owszem, bohaterowie filmu nie zostali jakoś szczególnie rozbudowani. Każde z nich ma jedną wyraźną cechę, na której opiera się cała postać. Jednak to twórcom wystarcza do budowania wciągających relacji i interakcji. Nie ma tu łatwych podziałów na dobrych i złych. W zasadzie wszyscy bohaterowie są sympatyczni i nawet jeśli popełniają błędy lub dokonują rzeczy moralnie wątpliwych, to jednak łatwo jest ich zrozumieć i wybaczyć im.

"Niewidzialna nić" ma w sobie również coś z amerykańskiego kina niezależnego. W szczególności w sposobie portretowania życia nastolatków. Jest tu trochę humoru, wzruszeń, egzystencjalnych dylematów. A wszystko to podane w łatwo przyswajalnej formie. I choć w sumie jest to rzecz bez większego znaczenia, to naprawdę przyjemnie mi się ją oglądało.

Ocena: 6