Borstal Boy (2000)

Trwa II Wojna Światowa. Niemcy prowadzą naloty na Wielką Brytanię, zawierucha wojenna rozszerza się na kolejne kraje. Jednak nie dla wszystkich jest to istotne. Nie każdy odłoży na bok swoje odczucia, widząc w potrzebie zniszczenia Hitlera cel nadrzędny. Dla młodego Brendana wciąż wrogiem numer jeden jest Wielka Brytania okupująca jego ukochaną Irlandię Północną. Dlatego zamierza dokonać zamachu bombowego. Zostaje jednak schwytany i posadzony w więzieniu. Gdyby był dwa lata starszy, zawisłby na szubienicy (ciekawe, czy Pierrpoint by wykonywał wyrok). Ponieważ jest nieletni, zostaje wysłany do ośrodka dla młodocianych przestępców.

Tam jego życie całkowicie się zmieni. Początkowo marzy tylko o ucieczce. Z czasem jednak pozna potęgę prawdziwej miłości. Jego przewodnikami stanie się dwójka Anglików: Liz, córka dyrektora ośrodka o artystycznej duszy i Charlie, marynarz i współwięzień.

Film ponoć inspirowany jest życiem Brendana Behama i jego autobiograficzną książką pod tytułem "Borstal Boy". Ci, którzy książkę czytali, przeklinają film Petera Sheridana na czym tylko świat stoi. Może zatem lepiej, że ja książki w ręku nie miałem. "Borstal Boy" zachwycił mnie liryczną narracją nieco odrealnioną, ale za to bardzo intensywną emocjonalnie. Oczywiście nie sposób uwierzyć, że tak mogła wyglądać prawda, lecz jako fikcyjna historia, w której skomplikowane relacje i sprzeczne emocje nie muszą być katalogowane, lecz koegzystują bez jakiegokolwiek spięcia, jest cudowna i orzeźwiająca. Film przywodzi na myśl "Inny kraj" z tą samą nutą braterstwa, nostalgii i nieuchronnej tragedii.

I pomyśleć, że wcale nie chciałem oglądać tego filmu. W końcu kupiłem go tylko i wyłącznie dla Shawna Hatosy'ego i nie wyobrażam sobie, że mógłbym tego filmu nie obejrzeć. Szkoda, że Sheridan nie poszedł w ślady brata i przestał kręcić filmy. Będę musiał sięgnąć po jego sztuki i przekonać się, czy naprawdę siedzi w nim artysta.

Ocena: 9