The Conspirator (2010)

Robert Redford nakręcił film, który jest jednym wielkim oskarżeniem demokracji. "The Conspirator" demaskuje ten system jako jeden z najbardziej fałszywych systemów wymyślonych przez człowieka. Wpaja on bowiem wiarę i przekonanie w sprawiedliwość, pozwala mieć ludziom pewność, że o każdej porze dnia i nocy mają niezbywalne prawa gwarantowane przez konstytucję. Nawet komunizm, gdzie w teorii wszyscy są równymi sobie braćmi, wszyscy wiedzieli, że jest to bujda. W demokrację ludzie naprawdę wierzą. Przypomniany przez Redforda casus Mary Surratt wyraźnie pokazuje, że w starciu z pragmatyzmem demokracja nie ma żadnych szans. Tak, sekretarz wojny miał rację, kiedy twierdził, że dla kraju lepiej byłoby, gdyby proces spiskowców został zakończony szybko i to wyrokiem najsurowszym z możliwych. I dla jedności kraju jego postępowanie było zrozumiałe. Tyle tylko, że to, co próbował bronić, nie było już demokracją. Redford pokazuje wyraźnie, że iluzja demokracji jest luksusem, na który można pozwolić sobie jedynie w czasach pokoju. Inter arma silent leges.

W ten sposób Redford obronił Busha. Przypominając sytuację sprzed 140 lat pokazał, że Bush nie był żadnym wyjątkiem, że jego postępowanie jest zupełnie normalne. Nienormalne było to, że USA tak rzadko było bezpośrednio zagrożone, przez co owo manipulowanie i obchodzenie zasad demokracji nie miało tak często miejsca, a raczej nie odbywało się w sposób tak jawnie demonstracyjny. (Zresztą Busha obronił też jego następca Barack Obama, kiedy zachował się równie niedemokratycznie, acz wielce pragmatycznie, kiedy zgodził się na zamordowanie Bin Ladena, zamiast postawienie go przed sądem.)

Od strony czysto filmowej "The Conspirator" niestety sprawił mi pewien zawód. Mimo gwiazdorskiej obsady całość jest ledwie letnia. Nie ma w tym pasji, dramatyzmu. Jakby kostiumy tłamsiły nie postaci czyniąc z nich pacjentów na psychotropach. Nawet za cenę nadmiernej teatralności, Redford powinien był natchnąć film większą dawką emocji. Przecież ten film nie jest prostą rekonstrukcją pewnego historycznego wydarzenia, a przypowieścią, która wydarzenie owo wykorzystuje, by powiedzieć nam coś ważnego o nas samych i świecie, w którym żyjemy.

Ocena: 6