アウトレイジ ビヨンド (2012)

Kiedy oglądam takie filmy jak "Poza wściekłością", zastanawiam się, po co ktokolwiek chciałby mieć władzę. W tym filmie jawi się ona jako przekleństwo, piętno Kaina, które raz na zawsze naznacza osobę. Władza jest słabością, ponieważ raz zdobyta, wymaga ciągłej koncentracji uwagi, by ją utrzymać. A to sprawia, że bezwiednie człowiek staje się bezbronny w obliczu cudzych manipulacji. Nawet jeśli wie, czym to się może skończyć, nie może pozwolić sobie na brak reakcji. Kitano pokazuje, jak można wykorzystać naturalną podejrzliwość, by nakręcić spiralę przemocy, która staje się swego rodzaju perpetuum mobile, pozostającym poza kontrolą uczestników gry. Cała sztuka to nie walczyć o władzę (lub jej utrzymanie bądź powiększenie), ale pozostać na powierzchni fali gwałtownych wydarzeń. Nawet sama zakulisowa manipulacja jest formą władzy, a przez to przed niczym nie chroni. Niewidzialny władca marionetek wcale nie jest tak niewidzialny, jak mu się wydaje.

"Poza wściekłością" niestety jest przesadnia stylizowaną gangsterską opowieścią, jak na mój gust. O wiele bardziej przypadła mi, mówiąca w gruncie rzeczy to samo, druga część "Szybkiego cashu". Obraz Kitano przypomina trochę "Tylko Bóg wybacza". Mamy tu ten sam rodzaj pozowania. Różnica polega na tym, że film Kitano jest surowszy. Co tym razem nie było zaletą.

Ocena: 5