Smukke dreng (1993)
"Smukke dreng" to jeden z ciekawszych filmów o prostytucji pedofilskiej, jaki miałem okazję obejrzeć. A nic na to nie wskazywało, kiedy po niego sięgałem. Na pierwszy rzut oka obraz Carstena Søndera nie wydaje się niczym specjalnym. Reżyser opowiadając historię Nicka korzysta ze wszystkich możliwych stereotypów: problemy w domu, opiekuńczy (na pierwszy rzut oka) obcy, którzy za chwilę intymności dają to, czego dzieciak nie znajdzie w rodzinie, pozbawieni złudzeń rówieśnicy, którzy jednak stanowią grupę wsparcia, świat perwersji, gdzie liczy się tylko to co możesz dać i co możesz zyskać.
Jednak Sønder na tym mało oryginalnym podłożu był w stanie zbudować intrygujący obraz. Siłą jego filmu jest to, że mimo zepsucia, w jakim zanurzeni są młodzi bohaterowie, pozostają "czyści". Nick i Rene sprzedają swoje ciało, bywają brutalni wobec tych, którzy próbują ich wykorzystać i w wyrafinowany sposób grają na pragnieniach pedofilów, by "wydoić" ich z kasy. A jednak do samego końca utrzymują swoją niewinność. I fakt, że Sønderowi udało się to uchwycić, sprawia, że "Smukke dreng" staje się filmem wyjątkowym.
Na to, że obraz wybija się ponad przeciętną, wpłynął również fakt, że wiele z tego, co dzieje się z Nickiem nigdy nie zostaje pokazane, pozostaje jedynie w sferze wyobrażeń. To nie był chyba do końca zamierzony efekt, w końcu reżyser po prostu nie mógł niektórych rzeczy pokazać, bo poszedłby do więzienia. Wszystko dlatego, że grający Nicka Christian Tafdrup był wtedy jeszcze niepełnoletni (miał 14 lat). Mimo to reżyser i tak balansował na granicy. W kilku scenach wyraźnie celebruje urodę aktora, pokazując jego twarz na pięknych zbliżeniach. W kilku momentach możemy też zobaczyć chłopaka nago, niby nie w erotycznych sytuacjach, ale jednak konotacje są dość jasne. To sprawia, że film – całkiem słusznie – doczekał się miana dzieła kontrowersyjnego. Jednak to właśnie to, czego reżyser nie pokazał, sprawia, że film nabrał wyjątkowego charakteru. Nick pozostaje bowiem nietknięty. A kiedy między nim a Rene zaczyna kwitnąć uczucie, ma ono o wiele większą moc oddziaływania na widza. Sønder mówi nam, że piękno, czułość, prawdziwe uczucie są niezniszczalne i potrafią zakwitnąć nawet pomimo całego zepsucia świata i dramatycznych okoliczności, w jakich znaleźli się młodzi bohaterowie. I nawet jeśli koniec końców reżyser odmawia happy-endu, to pocieszeniem jest dla wszystkich to, że nawet w mroku jest miejsce na chwilę olśniewającego szczęścia.
Ocena: 7
Jednak Sønder na tym mało oryginalnym podłożu był w stanie zbudować intrygujący obraz. Siłą jego filmu jest to, że mimo zepsucia, w jakim zanurzeni są młodzi bohaterowie, pozostają "czyści". Nick i Rene sprzedają swoje ciało, bywają brutalni wobec tych, którzy próbują ich wykorzystać i w wyrafinowany sposób grają na pragnieniach pedofilów, by "wydoić" ich z kasy. A jednak do samego końca utrzymują swoją niewinność. I fakt, że Sønderowi udało się to uchwycić, sprawia, że "Smukke dreng" staje się filmem wyjątkowym.
Na to, że obraz wybija się ponad przeciętną, wpłynął również fakt, że wiele z tego, co dzieje się z Nickiem nigdy nie zostaje pokazane, pozostaje jedynie w sferze wyobrażeń. To nie był chyba do końca zamierzony efekt, w końcu reżyser po prostu nie mógł niektórych rzeczy pokazać, bo poszedłby do więzienia. Wszystko dlatego, że grający Nicka Christian Tafdrup był wtedy jeszcze niepełnoletni (miał 14 lat). Mimo to reżyser i tak balansował na granicy. W kilku scenach wyraźnie celebruje urodę aktora, pokazując jego twarz na pięknych zbliżeniach. W kilku momentach możemy też zobaczyć chłopaka nago, niby nie w erotycznych sytuacjach, ale jednak konotacje są dość jasne. To sprawia, że film – całkiem słusznie – doczekał się miana dzieła kontrowersyjnego. Jednak to właśnie to, czego reżyser nie pokazał, sprawia, że film nabrał wyjątkowego charakteru. Nick pozostaje bowiem nietknięty. A kiedy między nim a Rene zaczyna kwitnąć uczucie, ma ono o wiele większą moc oddziaływania na widza. Sønder mówi nam, że piękno, czułość, prawdziwe uczucie są niezniszczalne i potrafią zakwitnąć nawet pomimo całego zepsucia świata i dramatycznych okoliczności, w jakich znaleźli się młodzi bohaterowie. I nawet jeśli koniec końców reżyser odmawia happy-endu, to pocieszeniem jest dla wszystkich to, że nawet w mroku jest miejsce na chwilę olśniewającego szczęścia.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz