The Model (2016)
Typowa opowieść o słabych ludziach, którzy pragną władzy, którzy ją nawet zdobywają i którzy pod jej naporem się uginają. Tytuł filmu wprowadza w błąd, sugeruje bowiem, że reżyser zechce opowiedzieć nam coś o świecie mody. Tymczasem ten stanowi jedynie scenografię banalnej historii, którą wśród ścian biura, rezydencji bogacza i w każdej innej konfiguracji widziałem dziesiątki razy.
I nie byłaby to wada "Modelki", gdyby reżyser był w stanie stworzyć mocny, wyrazisty portret psychologiczny bohaterki, pokazać mi, jak bardzo świat, do którego się dostałą wzmacnia i rezonuje z jej kompleksami i lękami. A tego niestety najbardziej brakuje. O czym najlepiej może zaświadczyć fakt, że z całej obsady jedyną osobą, która sprawowała się w porządku, był Ed Skrein. Ktokolwiek widział go na ekranie, ten wie, że tytanem aktorstwa to on nie jest, kiedy więc przoduje w grze, to jest to najlepszy znak, że coś z filmem jest poważnie nie tak.
Swoją drogą grał też jedyną w miarę ciekawą postać. O ile bowiem tytułowa bohaterka jest typową szarą gąską, która odkrywa, że jest obiektem pożądania i daje się omotać temu pożądaniu na własną zgubę, o tyle fotograf grany przez Skreina, to zupełnie inna para kaloszy. Jakim cudem gość, który odniósł w świecie mody sukces, który jest starym wyjadaczem, może zachowywać się, jakby sam dopiero co przybył do wielkiego miasta z Pipidówy Małej? Co sprawiło, że pozostał naiwny, że wciąż potrafi ulegać kobiecym sztuczkom i autentycznie się angażować? Niestety pytania te nawet nie mają zalążka odpowiedzi.
Szkoda też, że świat mody został tu sprowadzony do truizmów. Reżyser nie miał nawet na tyle wstydu, żeby podać je w atrakcyjnej formie. Po prostu okleja banałami ściany opowieści, jakby to była jakaś tania tapeta. Nie potrafił mnie nawet przekonać do tego, że główna bohaterka jest piękna. I to pomimo, że powtarzają jej to wszyscy faceci wokół.
Liczyłem, że reżyser "Misiaczka" będzie się rozwijał, a nie rozmieniał na drobne.
Ocena: 3
I nie byłaby to wada "Modelki", gdyby reżyser był w stanie stworzyć mocny, wyrazisty portret psychologiczny bohaterki, pokazać mi, jak bardzo świat, do którego się dostałą wzmacnia i rezonuje z jej kompleksami i lękami. A tego niestety najbardziej brakuje. O czym najlepiej może zaświadczyć fakt, że z całej obsady jedyną osobą, która sprawowała się w porządku, był Ed Skrein. Ktokolwiek widział go na ekranie, ten wie, że tytanem aktorstwa to on nie jest, kiedy więc przoduje w grze, to jest to najlepszy znak, że coś z filmem jest poważnie nie tak.
Swoją drogą grał też jedyną w miarę ciekawą postać. O ile bowiem tytułowa bohaterka jest typową szarą gąską, która odkrywa, że jest obiektem pożądania i daje się omotać temu pożądaniu na własną zgubę, o tyle fotograf grany przez Skreina, to zupełnie inna para kaloszy. Jakim cudem gość, który odniósł w świecie mody sukces, który jest starym wyjadaczem, może zachowywać się, jakby sam dopiero co przybył do wielkiego miasta z Pipidówy Małej? Co sprawiło, że pozostał naiwny, że wciąż potrafi ulegać kobiecym sztuczkom i autentycznie się angażować? Niestety pytania te nawet nie mają zalążka odpowiedzi.
Szkoda też, że świat mody został tu sprowadzony do truizmów. Reżyser nie miał nawet na tyle wstydu, żeby podać je w atrakcyjnej formie. Po prostu okleja banałami ściany opowieści, jakby to była jakaś tania tapeta. Nie potrafił mnie nawet przekonać do tego, że główna bohaterka jest piękna. I to pomimo, że powtarzają jej to wszyscy faceci wokół.
Liczyłem, że reżyser "Misiaczka" będzie się rozwijał, a nie rozmieniał na drobne.
Ocena: 3
Komentarze
Prześlij komentarz