Butterfly Kisses (2017)
"Butterfly Kisses" to jeden z licznych portretów zbiorowych młodzieży z blokowisk. I jak to zazwyczaj bywa, jest to obraz ponury, przygnębiający. Młodzi są tu pokazani jako osoby pozbawione perspektyw i ambicji, które unoszą się na prądach dnia codziennego, a ich jedynymi zajęciami są balangi, przemoc/wandalizm, seks i narkotyki. Oczywiście obowiązkowymi dodatkami są bieda i dorośli, którym wiele brakuje, by być moralnymi kompasami. Trójka głównych bohaterów zawieszona jest w tej próżni, dryfując byle dryfować. W ich świecie nie ma miejsce na finezję, drobne gesty życzliwości. A kiedy mimo wszystko, jakimś cudem się pojawią, to szybko pryskają pod naporem brutalnej rzeczywistości.
Ale "Butterfly Kisses" to coś więcej. To również opowieść o dojrzewaniu pewnego młodego chłopaka, o odkrywaniu przez niego swoich prawdziwych popędów. Kiedy go poznajemy jest jedynym bohaterem, który nie jest aktywny seksualnie. Niby ogląda strony pornograficzne, ale na tych legalnych nie znajduje tego, co go naprawdę interesuje. Dlatego też więcej czasu spędza nocami wyglądając przez oko i przyglądając się kilkuletniej dziewczynce mieszkając w bloku naprzeciwko lub też opiekując się dzieckiem sąsiadów. Film Rafaela Kapelinskiego pokazuje narodziny pedofila, balansowanie młodego chłopaka na granicy między tym, co akceptowalne a tym, co jest już zbrodnią. Czy przekroczy granicę czy też nie? Ta walka toczy się bez zadawania moralnych pytań przez duże "P", a raczej jest nieuświadamianym procesem, w którym drobiazgi pchają chłopaka to bliżej to dalej tej granicy.
Film jest przez ten temat niezwykle ciekawy. Jednak realizacyjnie miejscami kuleje. Niektóre sekwencje dialogowe są zbyt toporne. A przede wszystkim męczyła mnie skłonność reżysera do skręcania w stronę poezji filmowej. Minimalizm w tym przypadku zdziałałby więcej. Z tego powodu podobało mi się, że film jest czarno-biały. Tworzy to ciekawy paradoks: film opowiada historię, której moralna ocena wydaje się jednoznaczna, a zarazem całość nie stawia jednej, zdecydowanej oceny, lecz pokazuje to szarość i to w różnych odcieniach.
Ocena: 6
Ale "Butterfly Kisses" to coś więcej. To również opowieść o dojrzewaniu pewnego młodego chłopaka, o odkrywaniu przez niego swoich prawdziwych popędów. Kiedy go poznajemy jest jedynym bohaterem, który nie jest aktywny seksualnie. Niby ogląda strony pornograficzne, ale na tych legalnych nie znajduje tego, co go naprawdę interesuje. Dlatego też więcej czasu spędza nocami wyglądając przez oko i przyglądając się kilkuletniej dziewczynce mieszkając w bloku naprzeciwko lub też opiekując się dzieckiem sąsiadów. Film Rafaela Kapelinskiego pokazuje narodziny pedofila, balansowanie młodego chłopaka na granicy między tym, co akceptowalne a tym, co jest już zbrodnią. Czy przekroczy granicę czy też nie? Ta walka toczy się bez zadawania moralnych pytań przez duże "P", a raczej jest nieuświadamianym procesem, w którym drobiazgi pchają chłopaka to bliżej to dalej tej granicy.
Film jest przez ten temat niezwykle ciekawy. Jednak realizacyjnie miejscami kuleje. Niektóre sekwencje dialogowe są zbyt toporne. A przede wszystkim męczyła mnie skłonność reżysera do skręcania w stronę poezji filmowej. Minimalizm w tym przypadku zdziałałby więcej. Z tego powodu podobało mi się, że film jest czarno-biały. Tworzy to ciekawy paradoks: film opowiada historię, której moralna ocena wydaje się jednoznaczna, a zarazem całość nie stawia jednej, zdecydowanej oceny, lecz pokazuje to szarość i to w różnych odcieniach.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz