La mentirita blanca (2017)
Oto film, który pokazuje, że bez idealistów korupcja nie miałaby racji bytu. Idealiści bowiem nadają wiarygodności kłamstwom, które stanowią narzędzie manipulacji masami dla własnych korzyści. Idealiści często są wybiórczo ślepi, ponieważ próbując zrealizować swoje marzenia, nie potrafią rozpoznać, kiedy stają się narzędziami w cudzych rękach. A przede wszystkim budzą zaufanie innych ludzi, nawet jeśli często towarzyszy im brak szacunku. Najgorsze jest jednak to, że kiedy sami zaczynają parać się kłamstwem, to bardzo długo znajdują dla siebie usprawiedliwienia, które wspierają ich dobre intencje.
Tak przynajmniej wygląda świat zaprezentowany w filmie "Kłamstewko". Historia inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami. Dla reżysera stała się ona pretekstem do dokonania sekcji na zależnościach między światem mediów i polityki we współczesnym świecie. Reżyser neguje coś takiego, jak etos dziennikarski. Dokonuje tego jednak bez masakrowania samych bohaterów. Ci, nawet kiedy czynią złe rzeczy, pozostają postaciami sympatycznymi, którym mimo wszystko się kibicuje.
Dzieje się tak częściowo dlatego, że reżyser całość ubrał w formę lekkiego filmu rozrywkowego. Wszystkie postaci mają w sobie spory ładunek komediowy. To sprawia, że "Kłamstewko" przyjemnie się ogląda, nawet jeśli w warstwie znaczeniowej nie jest aż tak głęboki, jak chwilami udaje. Być może całość jest nawet zbyt lekka. Niektóre pomysły formalne wyraźnie sugerują, że reżyser miał większe ambicje, niż tylko zabawić widzów. Dał jednak o sobie znać jego brak doświadczenia. Akcenty nie zostały odpowiednio rozłożone, przez co warstwa znaczeniowa została zasypana pod warstwą humorystyczną.
Ocena: 6
Tak przynajmniej wygląda świat zaprezentowany w filmie "Kłamstewko". Historia inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami. Dla reżysera stała się ona pretekstem do dokonania sekcji na zależnościach między światem mediów i polityki we współczesnym świecie. Reżyser neguje coś takiego, jak etos dziennikarski. Dokonuje tego jednak bez masakrowania samych bohaterów. Ci, nawet kiedy czynią złe rzeczy, pozostają postaciami sympatycznymi, którym mimo wszystko się kibicuje.
Dzieje się tak częściowo dlatego, że reżyser całość ubrał w formę lekkiego filmu rozrywkowego. Wszystkie postaci mają w sobie spory ładunek komediowy. To sprawia, że "Kłamstewko" przyjemnie się ogląda, nawet jeśli w warstwie znaczeniowej nie jest aż tak głęboki, jak chwilami udaje. Być może całość jest nawet zbyt lekka. Niektóre pomysły formalne wyraźnie sugerują, że reżyser miał większe ambicje, niż tylko zabawić widzów. Dał jednak o sobie znać jego brak doświadczenia. Akcenty nie zostały odpowiednio rozłożone, przez co warstwa znaczeniowa została zasypana pod warstwą humorystyczną.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz