An Inconvenient Sequel: Truth to Power (2017)
Al Gore znów promuje swoją osobę. Jednak w tym przypadku zupełnie mi to nie przeszkadza. Dobrze zrobiony film propagandowy jest w końcu wciąż dobrze zrobionym filmem. A że przy okazji próbuje nagiąć odbiorców do swoich racji? Jeśli ci się na takie sztuczki dają nabrać, to są sami sobie winni.
Mnie "Niewygodna prawda 2" nie przekonała do działań Gore'a. Owszem, wierzę w jego diagnozę. A w każdym razie w tę jej część, która dotyczy zmian klimatycznych. Nie podzielam jego optymizmu co do tego, że globalna zmiana zachowania ludzi, może ten proces zahamować. Gore próbuje postawić znak równości między walką o ratowanie klimatu Ziemi z walką o prawa kobiet, gejów, mniejszości etnicznych, swobodę wyznania. O ile te wszystkie ruchy mogły pozwolić sobie na cierpliwość, na walkę z kolejnymi kłodami rzucanymi im pod nogi, o tyle w przypadku klimatu takiego luksusu nie ma. Jest bariera czasowa, po przekroczeniu której to wszelkie działania ludzi zmierzające do powstrzymania zmian klimatycznych będą skazane na porażkę, ponieważ proces dotrze do takiego punktu, w którym stanie się nieodwracalny (a w każdym razie w czasie wystarczająco krótki, by zapewnić przetrwanie większości ludzi). Sceny, od których zaczyna się "Niewygodna prawda 2", zdają się sugerować, że ten punkt bez odwrotu jest już bardzo blisko, a być może został już osiągnięty. I może dlatego tak mało jest ich w całym filmie. W końcu dokument ten ma zachęcać do działania, a nie wywoływać nihilistyczne zniechęcenie.
Choć w filmie dużo miejsca poświęcono Indiom, twórcom dokumenty nie udało się pokazać Gore'a jako kogoś innego, jak bogatego faceta z uprzywilejowanego świata, którego wszystkie potrzeby niższych rzędów są zaspokojone, więc spokojnie może się oddawać zmianie swoich przyzwyczajeń. On oraz społeczeństwo, z którego się wywodzi, może sobie na to pozwolić. Ale przedstawiciel Indii (który zresztą mówi głosem całego trzeciego świata) ma rację, kiedy twierdzi, że Ameryka i Europa przeszły już rewolucję przemysłową. Wymaganie tych zmian od krajów, które ową przemysłową rewolucję mają dopiero przed sobą lub są w jej trakcie, jest niehumanitarne, ponieważ blokuje aspiracje i możliwości mieszkańców z tych państw.
"Niewygodna prawda 2" sprawdza się za to jako obraz mechanizmów rządzących globalną polityką, pokazując, jak każdy postęp okupiony zostaje przez niespodziewane ciosy i straty tak, że każde dwa kroki do przodu oznaczają jeden krok wstecz. Ma też wartką narrację i w atrakcyjny sposób stara się manipulować emocjami i oczekiwaniami widza.
Ocena: 7
Mnie "Niewygodna prawda 2" nie przekonała do działań Gore'a. Owszem, wierzę w jego diagnozę. A w każdym razie w tę jej część, która dotyczy zmian klimatycznych. Nie podzielam jego optymizmu co do tego, że globalna zmiana zachowania ludzi, może ten proces zahamować. Gore próbuje postawić znak równości między walką o ratowanie klimatu Ziemi z walką o prawa kobiet, gejów, mniejszości etnicznych, swobodę wyznania. O ile te wszystkie ruchy mogły pozwolić sobie na cierpliwość, na walkę z kolejnymi kłodami rzucanymi im pod nogi, o tyle w przypadku klimatu takiego luksusu nie ma. Jest bariera czasowa, po przekroczeniu której to wszelkie działania ludzi zmierzające do powstrzymania zmian klimatycznych będą skazane na porażkę, ponieważ proces dotrze do takiego punktu, w którym stanie się nieodwracalny (a w każdym razie w czasie wystarczająco krótki, by zapewnić przetrwanie większości ludzi). Sceny, od których zaczyna się "Niewygodna prawda 2", zdają się sugerować, że ten punkt bez odwrotu jest już bardzo blisko, a być może został już osiągnięty. I może dlatego tak mało jest ich w całym filmie. W końcu dokument ten ma zachęcać do działania, a nie wywoływać nihilistyczne zniechęcenie.
Choć w filmie dużo miejsca poświęcono Indiom, twórcom dokumenty nie udało się pokazać Gore'a jako kogoś innego, jak bogatego faceta z uprzywilejowanego świata, którego wszystkie potrzeby niższych rzędów są zaspokojone, więc spokojnie może się oddawać zmianie swoich przyzwyczajeń. On oraz społeczeństwo, z którego się wywodzi, może sobie na to pozwolić. Ale przedstawiciel Indii (który zresztą mówi głosem całego trzeciego świata) ma rację, kiedy twierdzi, że Ameryka i Europa przeszły już rewolucję przemysłową. Wymaganie tych zmian od krajów, które ową przemysłową rewolucję mają dopiero przed sobą lub są w jej trakcie, jest niehumanitarne, ponieważ blokuje aspiracje i możliwości mieszkańców z tych państw.
"Niewygodna prawda 2" sprawdza się za to jako obraz mechanizmów rządzących globalną polityką, pokazując, jak każdy postęp okupiony zostaje przez niespodziewane ciosy i straty tak, że każde dwa kroki do przodu oznaczają jeden krok wstecz. Ma też wartką narrację i w atrakcyjny sposób stara się manipulować emocjami i oczekiwaniami widza.
Ocena: 7
Komentarze
Prześlij komentarz