Tel Aviv on Fire (2018)
Dwóch mężczyzn stoi teoretycznie po przeciwnych stronach barykady. Jeden jest Palestyńczykiem, który miesza po arabskiej stronie, ale pracuje w Izraelu. Drugi to żołnierz izraelski dowodzący punktem granicznym. Choć są wobec siebie nieufni, czasem posuwając się nawet do szantażu, to jednak potrzebują siebie nawzajem. Palestyńczyk pracuje bowiem przy popularnym serialu, który uwielbia żona izraelskiego żołnierza. Pisze scenariusze, ale na początku wychodzi mu to tylko dlatego, że tak naprawdę robi to za niego żołnierz. Dla obu serial stanie się narzędziem w walce o serca ich ukochanych...
"Tel Awiw w ogniu" to kino absurdów i paradoksów. Dotyczy to nie tylko fabuły, ale również samej realizacji. Choć bowiem film nakręcono po hebrajsku i arabsku, a jego akcja rozgrywa się w Izraelu i Palestynie, to jednak jest to produkcja luksemburska i to w Luksemburgu i Belgii powstała większość scen. Fabularnie też jest pokręcony. Izraelski żołnierz jest współautorem scenariusza serialu niekryjącego się ze swoimi antysemickimi poglądami. Palestyński bohater jest jego głosem wprowadzając do serialu wątki wyraźnie proizraelskie. W tle rozgrywają się sceny typowe dla komedii romantycznej. Zaś scenografię stanowi dość brutalna rzeczywistość wciąż tlącego się konfliktu palestyńsko-izraelskiego.
Połączenie tego wszystkiego w spójną całość wydaje się karkołomnym przedsięwzięciem. Jednak twórcom się ono udało. "Tel Awiw w ogniu" jest kinem sympatycznym, przewrotnym, o ciepłym lecz nieinwazyjnym humorze, a przy tym nie jest pozbawiony trafnych obserwacji i inteligentnych wtrętów stanowiących dobry komentarz do aktualne sytuacji na Bliskim Wschodzie.
Jednak za spójność trzeba było zapłacić wysoką cenę. Jest nią wyrazistość. "Tel Awiw w ogniu" niestety został jej pozbawiony. Ani sceny komediowe ani komentarz historyczno-socjologiczny nie są zbyt intensywne. Można nawet powiedzieć, że film jest mdły. To jedna z tych produkcji, których oglądanie sprawia, że czas miło płynie, ale których nie sposób sobie przypomnieć na drugi dzień.
Ocena: 6
"Tel Awiw w ogniu" to kino absurdów i paradoksów. Dotyczy to nie tylko fabuły, ale również samej realizacji. Choć bowiem film nakręcono po hebrajsku i arabsku, a jego akcja rozgrywa się w Izraelu i Palestynie, to jednak jest to produkcja luksemburska i to w Luksemburgu i Belgii powstała większość scen. Fabularnie też jest pokręcony. Izraelski żołnierz jest współautorem scenariusza serialu niekryjącego się ze swoimi antysemickimi poglądami. Palestyński bohater jest jego głosem wprowadzając do serialu wątki wyraźnie proizraelskie. W tle rozgrywają się sceny typowe dla komedii romantycznej. Zaś scenografię stanowi dość brutalna rzeczywistość wciąż tlącego się konfliktu palestyńsko-izraelskiego.
Połączenie tego wszystkiego w spójną całość wydaje się karkołomnym przedsięwzięciem. Jednak twórcom się ono udało. "Tel Awiw w ogniu" jest kinem sympatycznym, przewrotnym, o ciepłym lecz nieinwazyjnym humorze, a przy tym nie jest pozbawiony trafnych obserwacji i inteligentnych wtrętów stanowiących dobry komentarz do aktualne sytuacji na Bliskim Wschodzie.
Jednak za spójność trzeba było zapłacić wysoką cenę. Jest nią wyrazistość. "Tel Awiw w ogniu" niestety został jej pozbawiony. Ani sceny komediowe ani komentarz historyczno-socjologiczny nie są zbyt intensywne. Można nawet powiedzieć, że film jest mdły. To jedna z tych produkcji, których oglądanie sprawia, że czas miło płynie, ale których nie sposób sobie przypomnieć na drugi dzień.
Ocena: 6
Komentarze
Prześlij komentarz